The Elder Scrolls IV:Oblivion

Με δύο λόγια το Oblivion είναι το κορυφαίο RPG που έχω παίξει. Δεν λέω το κορυφαίο που υπάρχει γιατί μπορεί στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από όταν βγήκε να υπάρχει και κάποιο άλλο καλύτερο που δεν ξέρω.Είναι το μοναδικό RPG που αφού το τελείωσα πήγα και αγόρασα το expansion του.
Γραφικά το παιχνίδι είναι απλά κορυφαίο. Δεν το έπαιξα με full τα γραφικά αλλά ακόμα και έτσι είναι top. Ο κόσμος του Cyrodyll, η χώρα στην οποία εξελίσσεται το παιχνίδι,αλλά και των Shivering Isles (expansion) είναι τεράστιος και πανέμορφος. Προσεγμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ένας οπτικός παράδεισος, λουσμένος στο φως. Πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να χαζεύει τα τοπία.
Ο πιο σπουδαίος τομέας σε όλα τα παιχνίδια είναι το gameplay. Κάθε RPG που σέβεται τον εαυτό του πρέπει με το gameplay του να σε "φυλακίζει" στο κόσμο του. Το Oblivion παίρνει και εδώ άριστα. Ο παίκτης μπορεί να ταξιδέψει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και να κάνει σχεδόν το οτιδήποτε.
Μπορεί μπαίνοντας στο αντίστοιχο guild να γίνει mage, thief ή fighter ή όλα μαζί. Ακόμα μπορεί να γίνει gladiator στην αρένα στην κεντρική πόλη ακόμα και μέλος διάφόρων μυστικών αδελφοτήτων. Εννοείται πως όσο τελειώνεις quests ανεβαίνεις και επίπεδο μέχρι να γίνεις ο Master του guild ή της αδερφότητας, αν και αυτό δεν ίσχύει σε όλες τις αδερφότητες, νομίζω. Σαν master βγάζετε λεφτά από το guild ή την αδελφότητα.
Ο αριθμός των quests είναι κυριολεκτικά άπειρος. Για την κύρια ιστορία του Oblivion, χωρίς το expansion, θα χρειαστείτε τουλάχιστον 30-40 ώρες, ενώ και για τα υπόλοιπα quests γύρω στις 70 -80 ώρες σύνολο. Για το expansion χρειάζονται άλλες 30-40 ώρες.
Το story είναι απλά επικών διαστάσεων και μου άρεσε πολύ περισσότερο από το αντίστοιχο του προκατόχου του, του Morrowind. Το παιχνίδι ξεκινά και ο παίκτης είναι φυλακισμένος για άγνωστο λόγο στις φυλακές της Imperial City. Όμως το κελί του είναι μέρος απο το οποίο περνά η πορεία διαφυγής του αυτοκράτορα. Αυτός αναγνωρίζει το πρόσωπο του παίκτη καθώς σε ένα προφητικό του όνειρο είχε δει πως θα είναι αυτός που θα βοηθήσει να απαλλαγούν από το κακό που έρχεται, την προσπάθεια δηλαδή ενός πρίγκηπα-θεού του κακού που έχει σαν βασίλειο την διάσταση του Oblivion να εισβάλλει στον κόσμο του Cyrodill.
Δεν θα αποκαλύψω τι γίνεται πιο μετά. Στο expansion ανοίγει μία πύλη η οποία εισάγει τον παίχτη σε μία άλλη διάσταση στα Shivering Isles στην οποία κυριαρχεί κυριολεκτικά η τρέλα.
Το βασίλειο είναι χωρισμένο στα δύο. Η πάνω μεριά είναι οι Maniacs και η κάτω οι Dementiacs. Αυτοκράτορας εδώ είναι ο Seogorath ένας τρελός θεός. Αν και το story δεν είναι τόσο καλό το τέλος ανταμείβει αφού ο παίκτης παίρνει την θέση του Seogorath σαν αυτοκράτορας και θεός των Shivering Isles.
Το μόνο πραγματικό μειονέκτημα του Oblivion είναι που αραία και που πετά τον παίκτη έξω από το παιχνίδι, πρόβλημα που ακόμα μετά από τόσα patches δεν έχει λυθεί. Κατά τα άλλα πρόκειται για το κορυφαίο παιχνίδι της Bethesda Softworks και ένα από τα κορυφαία ever.