Evan Almighty

Πήγα εχθές (ναι δευτεριάτικα) με τον αδερφό μου και είδαμε την παραπάνω ταινία. Πολύ καλή κωμωδία και άξια συνέχεια του Bruce Almighty. Ο Steve Carell και o Morgan Freeman δίνουν τα ρέστα τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο Evan Baxter(Steve Carell), ο αντίπαλος εκφωνητής στο Bruce Almighty, εκλέγεται βουλευτής στο Κογκρέσσο με σύνθημα ότι θα αλλάξει τον κόσμο.Και ενώ προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα νέα του καθήκοντα ο Θεός(Morgan Freeman) απαιτεί από αυτόν να φτιάξει μία κιβωτό.
Η ταινία έχει πολύ γέλιο και ο Steve Carell αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους καλύτερους κωμικούς που υπάρχουν.
Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στα Village στου Ρέντη έχει πεσει η τιμή του εισητηρίου κατά 1 ευρώ. Δεν ξέρω μάλλον είναι λόγω καλοκαιριού, αλλά είναι μία θετικότατη εξέλιξη.

Αγορές

Σήμερα το πρωί βρεθήκαμε με τον φίλτατο Θοδωρή στη Στουρνάρη όπως κάθε σωστό computer geek πρέπει να κάνει έστω μία φορά το μήνα (άντε το δίμηνο). Με την ευκαιρία αγόρασα το F.E.A.R και το Path Of Neo, ελέω γενεθλίων μου αλλά και γιατί πλέον είχαν αρκετά χαμηλή τιμή (14 και 10 Ευρώ αντίστοιχα). Αν έχει κανείς info για κάποιο από τα δύο ας αφήσει ένα σχόλιο.

Ποδόσφαιρο και δημοσιογραφία!

Τις τελευταίες ημέρες οι αθλητικοί δημοσιογράφοι πάνε να μας τρελάνουν. Πριν 3-4 βδομάδες οι μισές και βάλε εφημερίδες τα είχαν με την πολιτεία που δεν έκαναν καν την προσπάθεια να δώσουν στον Καστίγιο την φανέλα με το εθνόσημο. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά πως αναρωτιόντουσαν αν έχει ή πρόκειται να αποκτήσει η εθνική ομάδα παίκτη σαν τον Καστίγιο.
Με αφορμή την αδιαμφησβίτητη επιτυχία της εθνικής νέων, που μακάρι να την σηκώσουνε απόψε την κούπα, γράφουν σελίδες επί σελίδων για τα ταλαντούχα ελληνόπουλα που αποδεικνύουν ότι τελικά υπάρχει μέλλον στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ξαφνικά η απώλεια του Καστίγιο δεν υπάρχει πια.
Οι ενστάσεις μου είναι οι εξής:
α) Ο Καστίγιο έπαιξε στο Κόπα Αμέρικα που είναι μία διοργάνωση με όχι ιδιαίτερα κλειστές άμυνες. Δύο ομάδες έπαιξαν σοβαρή άμυνα και βρέθηκαν και οι δύο στον τελικό(Βραζιλία και Αργεντινή). Οι δημοσιογράφοι δεν μπήκαν στον κόπο καν αναρωτηθούν τι θα έκανε ο Νέρι αν έπαιζε το Μεξικό στο μουντιάλ (θα τον δούμε σε 3 χρόνια), ή αν μπορούσε να παίξει το ίδιο ελεύθερα στην δική μας εθνική ή έστω σε μία ευρωπαϊκή εθνική. Εγώ το Καστίγιο τον πάω είτε φύγει είτε όχι από τον Ολυμπιακό αλλά ο Νέρι διάλεξε μία εθνική που του ταιριάζει γάντι. Στην δική μας δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει τόσο.
β)Η Ελλάδα σε επίπεδο νέων και ελπίδων έχει συνεχή συμμετοχή σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ενώ κάθε δεκαετία έχει και μία συμμετοχή σε τελικό, τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει παραγωγή ταλέντων. Στην αξιοποίηση τους κολλάμε σαν χώρα. Το 1988 η τότε εθνική ομάδα ελπίδων έφτασε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Από αυτή την ομάδα μόνο ένας παίκτης έπαιζε το 1994 στο Μουντιάλ της Αμερικής, ο Νιόπλιας(πως τα φέρνει η μοίρα). To 1998 έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα.Βέβαια σε εκείνη την ελπίδων έπαιζαν κάποιοι από τους παίκτες του Euro 2004.Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι πόσο καλή εθνική ελπίδων ή νέων έχεις αλλά τι κάνεις για να αναπτύξεις τα ταλέντα αυτών των ομάδων. Ευτυχώς σχεδόν όλα τα παιδιά της σημερινής εθνικής νέων παίζουν ήδη επαγγελματικά, γεγονός που θα τους βοηθήσει να αναπτυχθούν αν πιστέψουν σε αυτούς οι προπονητές τους.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν για μία ακόμα φορά ότι σαν έθνος είμαστε υπερβολικοί. Οι δημοσιογράφοι ξέρουν τί γράφουν. Στην προσπάθειά τους να πουλήσουν το προϊόν τους γίνονται το ίδιο ή και περισσότερο υπερβολικοί. Κακά τα ψέμματα του Έλληνα του αρέσει αυτό. Του αρέσει να ακούει ότι η ομάδα του έκανε πρόταση στον τάδε σταρ της μπάλας, έστω και αν αυτό είναι ψέμμα, έστω και αν ο εν λόγω παίκτης θα προτιμούσε να σταματήσει την μπάλα από το να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Γενέθλια!

Σήμερα γίνομαι 26!!! Για αυτό και ο καλός μου φίλος Notis μου αφιερώνει το παρακάτω άσμα Thanx Notis:


Γιατί το προφίλ λέει 26 χρονών και εγώ το βλέπω σαν 30-4; Ίσως γιατί περίμενα μέχρι τώρα να έχω κάνει κάποια πράγματα παραπάνω. Εύχομαι να γίνω πιο δραστήριος σε κάποιους τομείς.

Υ.Γ: Το video το βρήκα στο youtube. Δεν το τράβηξα εγώ.Ποτέ δεν έχω ακούσει ζωντανά τον Σφακιανάκη τον οποίο θεωρώ φωναρα.Ούτε καν το video δεν έχω ακούσει αφού από τη δουλειά που είμαι δεν έχω ηχεία :)

Duke Nukem: Manhattan Project

Την Κυριακή έκανα format. Εντάξει βγάλτε όλη την κακία σας.Ατάκες του τύπου:"Format τί είν' τούτο;","Βάλε Mac με λειτουργικό Mclinux(Να μην γράψω και εγώ μία κακία;)και δεν θα ξαναδείς format"κλπ καλόδεχούμενες. Αφού πήγα να βρω serial number για φίλο χωρίς anivirus ,ή όπως το προφέρει ο ίδιος antivarious('ντάξει το παράκανα με τις κακίες) καλά να πάθω.Αφού έφαγα την μισή Κυριακή να περάσω τα απαραίτητα προγράμματα, αποφάσισα να εγκαταστήσω και τα games.
Αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα από το World Basketball Manager,(δύσκολη διοργάνωση το ελληνικό πρωτάθλημα για την ΠΑΟΚάρα!). Ήθελα κάτι ελαφρύ, να μπορώ να ασχοληθώ μαζί του από 10 λεπτά μέχρι κανένα 2ωρο.
Οι υποψήφιοι: το Tropico που αποκλείστηκε αμέσως λόγω του ότι είναι παιχνίδι στρατιγικής και τέτοιο έχω αυτή την εποχή (Warcraft),το Second Life(δοκιμαστικά) που αποκλείστηκε διότi είναι online όπως και το GW, το Pirates που αποκλείστηκε γιατί βρίσκεται στην αποθήκη στο υπόγειο ;) και το Duke Nukem: Manhattan Project.
Το συγκεκριμένο game ήταν στη συσκευασία της Fx 5600(μαζί με το θεϊκό Morrowind και το αδιάφορο για μένα GhostRecon) που ειχα αγοράσει όταν ήμουν φοιτητής. Το είχα παίξει και τότε αλλά ποτέ δεν το τερμάτισα.
Το πιό αστείο είναι πως το παιχνίδι περιέχει και trailer του Duke Nukem Forever παιχνίδι που δεν βγήκε ποτέ. Το DNF ετοιμαζόταν για πολλά χρόνια. Όμως λόγω του ότι άλλαζε συνέχεια μηχανές γραφικών(οι δημιουργοί του θέλανε πάντα την καλύτερη) δεν τελείωσε ποτέ. Ακόμα και τώρα υπάρχουν φήμες πως θα φτιαχτεί τελικά το παιχνίδι. Πάντως το trailer δειχνει ένα παιχνίδι με γραφικά Half-Life και τέτοιες καινοτομίες που θα έφερνε επανάσταση στο είδος. Κρίμα.
Το Manhattan Project είναι ένα platform παρόμοιο με το πρώτο Duke Nukem αλλά όλοι οι χαρακτήρες και τα αντικείμενα είναι 3D. Η κίνηση πάντως είναι αποκλειστικά 2D. Αρκετά όμορφα χρώματα για την εποχή, αστείοι αντίπαλοι και ο Δούκας σε μεγάλα κέφια.Ότι πρέπει για να σκοτώσεις την ώρα σου.

MGS 4

Ο μόνος σοβαρός λόγος που κάποια στιγμή μπορεί να πάρω PS3:



Το παιχνίδι αναμένεται όσα λίγα και μακάρι να το βγάλουν και σε pc, αν και κάτι τέτοιο είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Οι δύο καλύτερες διαφημίσεις!

Αν και για το Internet ποτέ δεν χρησιμοποίησα ΟΤΕ, στις διαφημίσεις τους παραδέχομαι.

Keepsake

Τέλος και το Keepsake. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό adventure. Έχω την τύχη τα δύο τελευταία adventure που έχω δοκιμάσει να είναι μικρά διαμάντια.Αναφέρομαι στο Keepsake και στο Moment of Silence. Όμως η λάθος προώθησή τους δεν τα έχει κάνει τόσο γνωστά, σε αντίθεση με άλλα που ενώ είναι μέτρια λόγω σωστής διαφήμισης είχαν καλύτερη τύχη(βλέπε Dreamfall, Scratches κ.α.).
Αλλά ας μείνουμε στο Keepsake. Το background έχει ως εξής: Αναλαμβάνουμε τον ρόλο της νεαρής Lydia που πάει να σπουδάσει μαγεία στην σχολή μαγείας στην κοιλάδα Dragonvale. Όμως όταν φτάνει εκεί δεν βρίσκει κανένα, ούτε καν την φίλη της Celeste, που θα έπρεπε να την περιμένει στην είσοδο της σχολής. Πού χαθηκαν όλοι;Γιατί;
Γραφικά το παιχνίδι είναι πολύ όμορφο, η σχολή είναι μαγευτική και τεράστια τουλάχιστον μέχρι να την συνηθήσει κανείς. Οι χώροι της σχολής είναι πολύ ωραίοι με χρώματα και φωτισμό που ταιριάζουν. Ηχητικά η μελωδία που παίζει σχεδόν καθόλη την διάρκεια του adventure είναι πολύ όμορφη και καθόλου βαρετή. Μόνο μειονέκτημα το αισχρό voice-acting της Celeste. Ακούγεται λες και βάλανε έναν άντρα να κάνει την φωνή της εντελώς αποτυχυμένα.
Οι πιο σπουδαίοι τομείς σε ένα adventure , για μένα είναι οι γρίφοι και η ιστορία που διηγείται. Σε αυτούς τους τομείς το συγκεκριμένο παίρνει άριστα. Οι γρίφοι και τα mini-games είναι πολλοί και με μεγάλη ποικιλία και το κυριότερο πρωτότυποι. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι.
Πάντως αν τα βρείτε σκούρα με κάποιον το παιχνίδι σας δίνει hints αν πατήσετε ένα κουμπί με ένα ερωτηματικό που υπάρχει στο interface.Αν δεν σας βοηθήσουν ιδιαίτερα τα hints αν to ξαναπατήσετε σας δίνει την δυνατότητα να σας λύσει τον γρίφο το παιχνίδι. Αν δεν είστε πάνω από ένα γρίφο και το πατήσετε σας λέει που να πάτε. Ακόμα επειδή για να γίνουν κάποιοι γρίφοι ή mini-games πρέπει να έχετε κάνει καποια πράγματα πρώτα, αν δεν τα έχετε κάνει πατώντας το hint button σας λέει πως δεν έχετε όλα όσα χρειάζεστε(ιδιαίτερα χρήσιμο αυτό). Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο ένα mini-game με την ονομασία Dragon's Lair. Σκέφτομαι να φτιάξω ένα applet με αυτό το παιχνιδάκι.
Το story πολύ καλό, σε κρατάει κολλημένο στο pc μέχρι τέλους.
Το παιχνιδάκι όπως είπα και πιο πάνω είναι διαμάντι. Λίγα λάθη, όπως το voice-acting και η λάθος προώθηση του δεν του επιτρέπουν να θεωρηθεί κλασικό. Παρόλ'αυτά είναι recommended για κάθε adventure fan.
Άντε να δούμε ποιό θα πάρει σειρά..... Σκέφτομαι να βάλω το Guildwars μήπως και το τερματίσω.Το πολύ πολύ να το εγκαταστήσω και να ασχοληθώ με τα άλλα δύο που έχω εγκαταστημένα(WBM και Warcraft Ι). Ή μήπως να λιώσω με Baldur's Gate 2; Το καλοκαίρι είναι εποχή για RPGs, αφού από όταν ήμουν φοιτητής, τότε είχα περισσότερο χρόνο.

Update: Ο κύβος ερρίφθη. Guild Wars, it is.

Ωραίες συζητήσεις!

Σάββατο απόγευμα και ο φίλος (και πρώην συμφοιτητής) Γιάννης με παίρνει τηλέφωνο για καφέ, μαζί με τον φίλο (και επίσης πρώην συμφοιτητή) Δημήτρη. Δεν είχα κανονίσει κάτι, είχα πάρει και την δόση από pc gaming εκείνη τη μερα, συν ότι είχαμε να τα πούμε και κανα μήνα δέχτηκα και κλέίσαμε ραντεβού σε μία ώρα στo Παλιό Φάληρο. Απο εκεί ήρθε ο Δημήτρης και μας πήρε με το καινούργιο του αυτοκίνητο (Ford focus, που επέμενε πως δεν είναι αμερικάνικο, αλλά μείγμα γερμανικού(σαλόνι) και γιαπωνέζικου(μηχανή)).
Για να μην πολυλογώ πήγαμε για καφέ και μετά για φαγητό. Οι συζητήσεις μας αρχικά ήταν οι κλασσικές για τα νέα του καθενός, ιστορίες από τη δουλειά, για αυτοκίνητα κλπ. Όταν πήγαμε για φαγητό ξεφύγαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για θέματα θρησκευτικά όπως αν υπάρχει Θεός, αν η βίβλος είναι αξιόλογο βιβλίο, για το Μέγα Κωνσταντίνο και τις συνόδους επί των ημερών του κλπ.
Αρχίζω να πιστεύω πως αυτή είναι η αγαπημένη μας συζήτηση αφού και την προηγούμενη φορά στην ίδια θεματολογία καταλήξαμε. Προσωπικά πάντως είναι από τις αγαπημένες μου. Περιέχουν αρκετό μυστήριο και είναι συζητήσεις που μπορεί να μην οδηγούν σχεδόν πάντα πουθενά, αλλά σε βάζουν τουλάχιστον σε μία φάση να επεξεργαστείς αυτά που ακούς και να τα αποδεχτείς ή , τις περισσότερες φορές, όχι. Μάλιστα το γεγονός πως σχεδόν όλα όσα συζητήσαμε δεν περιέχουν αποδείξεις ότι όντως είναι ορθά είναι φοβερό. Εγώ την όλη φάση την βρήκα, όπως και την προηγούμενη φορά, άκρως διασκεδαστική και αναμένω την επόμενη έξοδο.

Javatzis met Papo!

Εχθές γνώρισα τον Πάρι. Στα πλαίσια των προσπαθειών μου για αλλαγή επαγγελματικής στέγης (πως τα γράφω ο άτιμος), πέρασα από συνέντευξη στην εταιρία που δουλεύει. Προσωπικά εύχομαι να συνεργαστούμε κιόλας, αλλά μόνο και μόνο η γνωριμία, οι λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε , για τη δουλειά βεβαίως βεβαίως, με έκαναν πολύ χαρούμενο. Ο Πάρις έχει ένα από τα αγαπημένα μου weblogs με ενδιαφέροντα θέματα και αν και αντικοινωνικό ον χαίρομαι που γνώρισα τον άνθρωπο πίσω από το javapapo blog.
Respect @ papo!
Ελπίζω μόνο να μην έκανε πολύ αρνητική εντύπωση το πρισμένο μου μάγουλο. Ορκίζομαι πως δεν είναι από ξύλο αλλά από... δόντι ;)

Indiana Jones and the Emperor's Tomb

Τελείωσα εχθές το παραπάνω παιχνίδι. Με λίγα λόγια πάρα πολύ καλό. Ανώτερο από όσα Tomb Raider-clones (συμπεριλαμβανομένων και των Tomb Raider τίτλων) έχω παίξει. Με τον συγκεκριμένο ήρωα έχω παίξει και το Indiana Jones and the fate of Atlantis το οποίο θεωρώ ένα από τα καλύτερα adventures που έχουν βγει ποτέ(τέταρτο στην προσωπική μου λίστα). Το the Emperor's Tomb δεν είναι τόσο καλό. Απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί κλασικό.Αποτελεί όμως για το είδος του (action-adventure ) μιά πάρα πολύ καλή προσθήκη.
Γραφικά και ηχητικά το παιχνίδι είναι πολύ καλό. Δεν θα βρείτε τα γραφικά των πρόσφατων τίτλων , άλλωστε το παιχνίδι είναι 4 χρόνων πλέον. Περιέχει πολύ ωραία ζωντανά χρώματα.Οι πίστες είναι πολύ έξυπνα φωτισμένες και η κίνηση των χαρακτήρων είναι αρκετά ρεαλιστικη Το μόνο πρόβλημα είναι η κάμερα που όταν το ο ήρωας κολλάει στον τοίχο, αρκετές φορές μέσα στο παιχνίδι, αυτή πάει αυτόματα απέναντί του και δύσκολα μπορεί να γυρίσει ωστέ να δεις τι μπορεί να του έρθει από εκεί.
Όσον αφορά το gameplay οι πίστες είναι σχετικά εύκολες και πολλές είναι αρκετά μικρές. Το μόνο που μου την έσπασε είναι πως δεν μπορείς να κάνεις save στην μέση της πίστας αφού το παιχνίδι βγήκε και σε κονσόλες και άρα ακολουθεί αυτό το σύστημα save. Το παιχνίδι αποτελείται από 10 ενότητες με 5-6 πίστες η κάθεμία. Αυτό συνεπάγεται πολλά άλματα, κλωτσομπουνίδια και πυροβολισμούς. Δεν θα μπορούσε βέβαια το παιχνίδι να μην περιέχει το θρυλικό μαστίγιο του Indy καθως και μία αναφορά στην φοβία του στα φίδια.
Επόμενο παιχνίδι στην θέση του Indy το adventure Keepsake

4 Ιουλίου

Πριν 3 χρόνια ακριβώς ένα θαύμα έγινε στην Πορτογαλία. Η εθνική ομάδα κατέκτησε τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης κάνοντας ίσως την πιο μεγάλη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Μία εθνική ομάδα που μέχρι τότε το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να προκριθεί στα τελικά του Euro του 1980 και στο Μουντιάλ του 1994. Μία εθνική που το πρωτάθλημά της είναι ακόμα και σήμερα ισάξιο των πρωταθλημάτων των αφρικανικών χωρών, αφού αυτοί που το διοικούν δεν επενδύουν αλλά κοιτάνε να αρπάξουν απο αυτό, ό,τι έχει μείνει. Πόσα πρωταθλήματα πριν 10 χρόνια ήταν χειρότερα του ελληνικού και όμως τώρα είναι ανώτερα(πορτογαλικό, τούρκικο κλπ) ; Πόσες ομάδες πριν 10 χρόνια ήταν ισάξιες των ελληνικών και τώρα έχουν κατακτήσει μέχρι και κύπελλο UEFA (Πόρτο, Σεβίλλη κλπ); Γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα τους;
Το Euro της Πορτογαλίας έδειξε πως εάν δουλέψουμε ομαδικά με μυαλό και τακτική, μπορούμε να πετύχουμε πολλά, να κάνουμε <<θαύματα>>.

Είδηση για κάψιμο!

Επιτέλους κάποιος δημοσιογράφος αντέδρασε. Η Mika Brzezinski δεν δέχτηκε να παρουσιάσει σαν είδηση την αποφυλάκιση της δεσποινίδας Hilton, θεωρώντας την , πολύ σωστά,σαν ηλίθια είδηση. Στην αρχή προσπαθεί να κάψει τις σελίδες τις σκίζει και μετά πετά τις υπόλοιπες στον καταστροφέα εγγράφων.
Για όνομα του Θεού!!!! Η τηλεόραση παγκοσμίως έχει γίνει ένας μεγάλος σκουπιδοντενεκές. Ασχολούνται με βλακείες για να ασχοληθεί και ο κόσμος με αυτές και όχι με σοβαρότερα θέματα. Είναι δυνατόν να ασχολούνται με ένα άτομο που είναι διάσημο γιατί δεν κάνει τίποτα στη ζωή του; Ακόμα και στην χώρα μας γίνεται αυτό. Το κακό είναι ότι ο κόσμος τσιμπάει. Το δελτίο γνωστού τηλεοπτικού σταθμού βγαίνει πρώτο το Σαββατοκύριακο γιατί μιλάει μόνο για διάσημους.
Αντιδράσεις σαν της παραπάνω δημοσιογράφου είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες, είναι αναγκαίες μήπως και ξυπνήσει ο κόσμος, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει απίστευτο