Το πρώτο διπλό

Έγινε και αυτό! Ο Ολυμπιακός νίκησε εκτός έδρας στο Champion's League! Πρώτη φορά ύστερα από 11 χρόνια και 31 αναμετρήσεις εκτός των συνόρων!
Το εντυπωσιακό δεν είναι η νίκη και τα στατιστικά αλλά ο τροπος παιχνιδιού της ομάδας. Αρχικά μπήκε στο γήπεδο συντηρήτικά και το 1ο ημίχρονο βγήκε εύκολα, αν εξαιρέσει κανείς το ανόητο γκολ που δέχθηκε. Κατάλαβαν ότι η Βέρντερ δεν είναι η ανίκητη ομάδα που περίμεναν και στο δεύτερο ημίχρονο παίξανε μπάλα. Πήραν προσπάθειες και όταν έγινε η δεύτερη αλλαγή ήρθε το γκολ της ισοφάρισης. Η Βρέντερ δεν βολευόταν με την ισοπαλία, ανοίκτηκε και ο Ολυμπιακός βρήκε τους διαδρόμους για να πετύχει άλλα δύο γκολ. Από το 70' και μετά ο Ολυμπιακός έπαιξε όπως τον ονειρεύονται οι οπαδοί του.
Άκουσα σήμερα το μεσημέρι το σποτάκι του χθεσινοβραδινού θριάμβου και ανατρίχιασα
Τέλος να πω δύο λόγια για τον προπονητή της ομάδας τον Τάκη Λεμονή. Πιστεύω πως πιστώνεται όλη την επιτυχία. Ένας άνθρωπος που πολεμήθηκε όσο λίγο από όλους μας, γιατί θεωρήθηκε πολύ λίγος για τον Ολυμπιακό. Παρόλ'αυτά με ένα απίστευτο κοουτσάρισμα οδήγησε την ομάδα του σε ένα μεγάλο θρίαμβο. Αυτός το έκανε. Ούτε ο Μπάγεβιτς, ούτε ο Σόλιντ ούτε κανένας άλλος ξένος προπονητής. Γιατί είδε απόλυτα λογικά το ματς, ξεκινώντας όπως έπρεπε για εκτός έδρας αγώνα και συνεχίζοντας κατάλληλα. Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν πίστευα σε αυτόν. Άρχισα να αλλάζω γνώμη από το παιχνίδι με τη Λάτσιο, γιατί δεν μπορεί να φταίει για όλα ο κοουτς αλλά και γιατί ήταν πλέον φανερό ότι τον πολεμούσαν εκ των έσω!
Δε θα ξεχάσω ποτέ το γκρό-πλάν στο βουρκομένο πρόσωπο του Λεμονή, δευτερόλεπτα πριν λήξει το χθεσινό ματς. Απέδειξε ότι πριν από προπονητής είναι οπαδός, την πονάει την ομάδα!