Το σκεφτόμουν καιρό. Πολύ καιρό. Τελειώνοντας το MGS3 σε PS2 πλέον δεν με κρατούσε στο μηχάνημα της Sony. Έτσι το πήρα απόφαση και σήμερα πουρνό-πουρνό παρήγειλλα την κονσόλα της Microsoft, το HALO bundle. Το SMS της παραγγελίας ήρθε και ετοιμάζομαι για παρασκευόσαββατοκύριακό λιώσιμο. Βέβαια πρέπει να γίνουν και οι κατάλληλες αγορές,(HDMI καλώδιο κα) αλλά αυτό είναι μία ευχάριστη διαδικασία.
Το F.E.A.R. είναι ένα καλό παιχνίδι 1ου προσώπου, αρκετά πρωτοποριακό για την εποχή του. Το τελείωσα το Σαββάτο αλλά παρόλα τα κορυφαία τεχνικά χαρακτηριστικά του, την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, κάτι δεν πάει καλά.
Ο πρωταγωνιστής είναι το νέο μέλος της ομάδας F.E.A.R. (First Encounter Assault Recon) μίας ομάδας για μυστικές μεταφυσικές αποστολές. Το μεγάλο ατού του πρωταγωνιστή είναι τα απίστευτα reflexes που διαθέτει. Τον στέλνουν λοιπόν, από την πρώτη μέρα στο κυνήγι ενός κακοποιού του Paxton Fettel, ο οποίος ελέγχει με το μυαλό του χιλιάδες κλώνους-υπερστρατιώτες, τους Replica soldiers. Το σενάριο είναι μέτριο και η υλοποίηση του στις πρώτες 7-8 πίστες είναι κατώτερη του αναμενομένου. Ο τρόπος που παίρνεις πληροφορίες είναι απίστευτα μονότονος, μέσω μηνυμάτων σε τηλεφωνητές, τα μέρη μοιάζουν να είναι τα ίδια και τα ίδια και οι εχθροί είναι κατά 80% σε όλο το παιχνίδι οι Replica Soldiers. Οι τελευταίες πίστες πάντως είναι πολύ καλύτερες καθώς υπάρχει αρκετή πρωτοτυπία στα περιβάλλοντα καιη ιστορία γίνεται πολύ πιο ωραία.
Γραφικά το game είναι πολύ καλό. Η αλήθεια είναι πως λόγω παλιού PC δεν μπορώ να το κρίνω σε αυτό τον τομέα, καθώς κάποια χαρακτηριστικά του τα είχα βάλει στο medium και δεν είχα ενεργοποιημένο το antialiasing. Πάντως έστω και έτσι αυτό που έβλεπα ήταν πολύ όμορφο. Το παιχνίδι σε αυτό τον τομέα, των γραφικών αλλά και της φυσικής που χρησιμοποιεί η μηχανή γραφικών, είναι απίστευτα παραμετροποιήσιμο, το οποίο μονο σαν θετικό μπορεί να θεωρηθεί. Ηχητικά είναι επίσης προσεγμένο. Άλλωστε ο ήχος είναι ο μεγάλος σύμμαχος του παιχνιδιού για την ατμόσφαιρα τρόμου που προσπαθεί να μεταδώσει.
Η ατμόσφαιρα το παιχνιδιού είναι πάρα πολύ καλή για παιχνίδι του είδους. Όμως ενώ θέλει να δημιουργήσει φόβο στον παίκτη δεν τα καταφέρνει καθόλου. Αν πετάς πτώματα μπροστά από τον πρωταγωνιστή θα τον τρομάξεις μία φορά αλλά από εκεί και μετά δεν θα τα καταφέρεις. Το ίδιο αντίκτυπο έχει το κούνημα των διάφορων εστιών φωτός. Ευτυχώς τα ηχητικά εφφέ έχουν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Οι διάφορες κραυγές ή κάποιες εκφράσεις που ακούγονται από δύο συγκεκριμένους χαρακτήρες, την Alma και τον Paxton Fettel, κατά τη διάρκεια των αποστολών αλλά και πλήθος άλλων εφφέ καταφέρνει να φέρει μία αισθηση τρόμου στο παιχνίδι.
Πάμε τώρα στο gameplay. Όπως λέω παραπάνω κατά 80% μάχεσαι εναντίον του ίδιου εχθρού. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Είχαν τη χαζή ιδέα να βάλουν το slowmotion το οποίο είναι κάτι σαν το bullet time στο Matrix, το feature που έκανε διάσημο το Max Payne. Κάνοντας κάτι τέτοιο το παιχνίδι χάνει τα όποια στοιχεία τακτικής έχει, γίνεται πανέυκολο και βαρετό. Εγώ το χρησιμοποιούσα κυριολεκτικά παντού. Γενικά είμαι πολέμιος αυτού του feature που χρησιμοποιούν όλο και περισσότερα παιχνίδια. Θεωρώ ότι δίνει τεράστιο πλεονέκτημα στον χρήστη. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι όμως, πραγματικά παραγίνεται. Το γελοίο είναι πως χωρίς αυτό το feature το παιχνίδι είναι παλούκι, αναγκάζεσαι δηλαδή να το χρησιμοποιήσεις. Τελειώνωντας να πω πως το multiplayer κομμάτι του τίτλου, εκεί δηλαδή που δεν χρησιμοποιείται το slow motion, είναι απλά κορυφαίο. Αν και έπαιξα μία φορά το διασκέδασα αρκετά.
Το F.E.A.R. τεχνικά είναι ένα άρτιο παιχνίδι. Αλλά η προσθήκη κάποιων features δεν λειτουργεί όπως πρέπει και έτσι το παιχνίδι αποτυγχάνει να κανει το βήμα παραπάνω. Μπορεί να εξυμνήθηκε από πολλούς, αλλά προσωπικά θα το έχω ξεχάσει μετά από 1 χρόνο.
To MGS 3 το τελείωσα την Πέμπτη. Είναι από εκείνα τα παιχνίδια που σου μένουν. Που το σενάριό τους θα μπορούσε ανετότατα να γίνει ταινία, αν και θεωρείται το ίδιο ως παιχνίδι-ταινία. Πίσω από αυτό το τίτλο, όπως και από όλη τη σειρά, κρύβεται μία ιδιοφυία της βιομηχανίας του gaming, o Hideo Kojima.
<-----Spoiler-----> Η ιστορία του παιχνιδιού, λαμβάνει μέρος το 1964, όπου βλέπουμε το πρώτο παγκοσμίως, σύμφωνα με το σενάριο, HALO jump από τον Snake στο πλαίσιο μίας ειδικής αποστολής ώστε να σωθεί ένας Ρώσος επιστήμονας που έχει ζητήσει πολιτικό άσυλο, μιλάμε για την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Είναι προφανές πως ο Snake από τα δύο προηγούμενα παιχνίδια δεν γίνεται να ζούσε τότε. Οπότε ποιός είναι αυτός ο τύπος που έχει την ίδια φωνή αλλά και εμφάνιση με τον (παλιό) Solid Snake; Όποιος έχει παίξει και θυμάται το πρώτο Metal Gear Solid κατάλαβε. Το σενάριο περιέχει πλήθος εκπλήξεων και ανατροπών και το θεωρώ ως ένα από τα καλύτερα που έχω παίξει <-----End of Spoiler----->
Γραφικά, το παιχνίδι ξεζουμίζει το PS2. Δεν είναι τόσο τέλεια όσο στα δύο God of War, αλλά έχει τόσα άλλα στοιχεία, που το ανεβάζουν, που τα γραφικά, αν και εντυπωσιακά σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να μην τρελάνουν πολλούς. Ο ήχος δένει τέλεια. Τα εφέ και αυτά κάνουν τη δουλειά τους. Η μουσική που ακούγεται σε διάφορα σημεία είναι απλά επική, ειδικά στο τέλος.
Θα κάνω μία ειδική μνεία στο voice-acting. Το παιχνίδι σε αυτό τον τομέα τα σπάει! Πραγματικά τέτοιες προσπάθειες πρέπει να διδάσκονται. Μάλιστα σε συνδυασμό με τη τέλεια δουλειά που έχει γίνει στις εκφράσεις των προσώπων των ηρώων, το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Πχ. το πρόσωπο της Boss με τις μελαγχολικές εκφράσεις σε συνδιασμό με την απίστευτη ερμηνεία της Lori Alan δημιούργησαν έναν από τους καλύτερους χαρακτήρες στη gaming σκηνή.
Όσον αφορά το gameplay του παιχνιδιού κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Δεν χρησιμοποιείται όπως στα προηγούμενα το ραντάρ που δείχνει τη θέση του πρωταγωνιστή και όσων βρίσκονται κοντά του, όπως στα προηγούμενα MGS. Εφόσον βρισκόμαστε στο 1964 τέτοια gadgets δεν υπήρχαν. Έτσι η επιβίωση γίνεται αρκετά πιο δύσκολη. Ο Snake έχει ένα μετρητή αντοχής, ο οποίος όσο πιο ψηλά είναι, τόσο καλύτερα σημαδεύει και γενικότερα ενεργεί. Για να κρατηθεί αυτός ο μετρητής ψηλά ο παίκτης πρέπει να σκοτώνει φίδια, βατράχια,ποντίκια και να τα τρώει. Ένα χαρακτηριστικό πολύ ευφυές είναι πως αν ο χρήστης έχει κάποια φαγητά μαζί του για πάνω από 2 μέρες αυτά χαλάνε. Έτσι τύχαινε να σκοτώνω κάποια φίδια κάποια μέρα, να σώζω την πρόοδό μου και όταν ξαναφόρτωνα το παιχνίδι μετά από 3 μέρες, τα φίδια είχαν χαλάσει και δημιουργούσαν πρόβλημα στο στομάχι του Snake. Ακόμα στο inventory του παιχνιδιού o χρήστης να αλλάξει στολές στον Snake ώστε να είναι καλύτερα καμουφλαρισμένος ανάλογα με το περιβάλλον. Παρόλα τα προηγούμενα, προσωπικά, δεν εντυπωσιάστηκα από τα επίπεδα της δράσης όσο στο πρώτο MGS. Ίσως τότε ήμουν αρκετά χρόνια νεότερος και το είδος ηταν σχετικά νέο για μένα.
Το MGS 3 είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του PS2. O Hideo Kojima και η ομάδα του δημιούργησαν ένα αριστούργημα με σενάριο ανώτερο από πολλές ταινίες δράσης, ένα video game που αισθάνεσαι ευλογημένος που το έπαιξες.
Σήμερα η διανομή Ubuntu και η οικογένεια της(Kubuntu, Edubuntu κλπ) φτάνει στην έκδοση 9.04. Αναμένεται να πάρουν φωτιά οι servers αν τον κόσμο. Έτσι όποιος δοκιμάσει να κάνει upgrade τέτοιες μέρες θα δει τα μισά και βάλε πακέτα να κατεβαίνουν σπασμένα. Εγώ τη πάτησα έτσι τη προηγούμενη φορά. Τώρα θα δοκιμάσω να κάνω upgrade με το alternate CD. Ήδη το κατεβάζω με torrent. Οι αλλαγές αρκετές. Λένε πως φορτώνει σε πολύ λίγο χρόνο, έχει νέα έκδοση KDE ,τη 4.2, η οποία είναι αρκετά όμορφη από κάτι εικόνες. Οι αλλαγές δεν σταματάνε και μπορεί κανείς να τις δει όλες εδώ.
Κάθε ιστορία έχει ένα στοιχείο που θεωρώ εκπληκτικό. Ο καθένας τη λέει όπως αυτός θέλει, όπως τον συμφέρει για να περάσει η δική του γνώμη εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντά του.
Έτσι η ιστορία που διδασκόμαστε στο σχολείο είναι, ίσως μόνο σε σημεία, έτσι γραμμένη ώστε να μας κάνει να είμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας και να νιώθουμε ένα μίσος προς κάθετι που τους εναντιώθηκε. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε λαό. Έτσι πετυχένεται άλλωστε και συσπείρωση του λαού για τα διάφορα εθνικά θέματα, που πίσω από αυτά κρύβονται διάφορα, οικονομικής κυρίως φύσεως, προβλήματα.
Το ίδιο συμβαίνει και για την ιστορία της ζωής και της ανάστασης του Χριστού. Η ιστορία που λένε τα Ευαγγέλια, εκτός του γεγονότος πως δεν είναι και στα τέσσερα η ίδια, είναι μία μόνο εκδοχή του τί μπορεί να συνέβη τότε. Με έκπληξη είδα σε ένα ντοκυμαντέρ στο ΣΚΑΪ, πως τα πρώτα κυρίως χρόνια του Χριστιανισμού υπήρχε μία ομαδα, αιρετική πλέον, οι "Γνωστικοί", που διάβαζαν το Ευαγγέλιο του Ιούδα, το οποίο, μάλλον οι ίδιοι είχαν γράψει και έλεγε τα γεγονότα από με μία εντελώς διαφορετική σκοπιά. Σε αυτό το ευαγγέλιο ο Ιούδας ήταν ο καλύτερος μαθητής του Ιησού, αυτός που τον κατάλαβε περισσότερο, λογικό αφού αν δεν κάνω λάθος ήταν και ο πιο μορφωμένος, και αυτός που δέχτηκε να τον προδώσει για το γενικότερο καλό. Μία άλλη εκδοχή την οποία ασπάζεται και η μουσουλμανική πίστη είναι πως ο Χριστός δεν πέθανε στο Σταυρό. Αφού γλίτωσε, έζησε την υπόλοιπη ζωή του κάπου στην Ανατολή.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την ύπαρξη των απόκρυφων ευαγγελίων, που δεν θεωρούνται ισάξια των 4 γιατί λένε κάτι το διαφορετικό.
Τι από αυτά όμως είναι αλήθεια και τί όχι; Το σχεδόν σίγουρο για μένα είναι πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα λένε τα 4 ευαγγέλια. Τα ευαγγέλια αυτά είναι έτσι γραμμένα ώστε να δώσουν στο Ιησού μια θεάνθρώπινη υπόσταση. Έτσι δεν γίνεται λόγος για τυχόν αδέρφια του Ιησού, ετεροθαλή από τη πλευρά του Ιωσήφ, ή για δική του οικογένειά. Δεν είναι λίγοι αυτόι που πιστεύουν πως ο Μεγάλος Κωσταντίνος, που σε αυτόν οφείλεται η εδραίωση του Χριστιανισμού, έχει βάλει το χέρι του στην τροποποίηση των ευαγγελίων. Τι καλύτερο από ένα πρώτυπο σαν τον Ιησού όπως τον δείχνουν τα αποδεκτά ευαγγέλια;
Την απόλυτη αλήθεια γύρω από τον Ιησού δεν πρόκειται να τη μάθουμε ποτέ, αν αυτή που ήδη ξέρουμε δεν είναι η αληθινή. Αυτή η ιστορία κρύβει τόσες εκδοχές και δεν ξέρω αν είναι δυνατόν κάποτε να ξεδιαλύνουμε τον μύθο από τη πραγματικότητα. Αυτό το γεγονός όμως, είναι που την κάνει και πολύ μαγευτική.
Πόνος στη μέση ξανά μετά από 1,5 περίπου χρόνο.Αυτή τη φορά δεν έχω ιδέα γιατί με έπιασε. Περπάταγα στο δρόμο, φτερνίστηκα, μη πάει ο νους σας σε δυνατό φτέρνισμα και ένιωσα μία σουβλιά να διαπερνά τη μέση μου.
Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνει κανείς την αξία της μέσης. Πρόκειται πραγματικά για ένα από τα πιο περίεργα μέρη του ανθρώπινου σώματος. Η λειτουργία της μπορεί να παραλληλιστεί με τις αναρτήσεις των αυτοκινήτων. Η μέση απορροφά όλους τους κραδασμούς που δέχεται το σώμα και είναι υπεύθυνη να σηκώσει το μεγαλύτερο ποσοστό βάρους του σώματος, ουσιαστίκα όλο το βάρος από πάνω από αυτή.
Αυτή τη φορά δοκίμασα αλοιφές που ζεσταίνουν τη μέση αλλά και κάποια παυσίπονα αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Το κακό είναι πως όταν κάθομαι σε καρέκλα επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο.
Ελπίζω να περάσει γρήγορα γιατί υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι και κυρίως κινούμαι σαν ηλικιωμένος. :(
Το Black Mirror είναι ένα όμορφο adventure. Όταν το αγόρασα δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο καλό. Όταν το ξεκινάει κανείς μόνο ενθουσιασμένος δεν μένει, μα αν το συνεχίσει και προσπεράσει κάποια τεχνικά προλήματα θα δει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Στο εν λόγω παιχνίδι ο χρήστης παίρνει τον ρόλο του Samuel Gordon. O Samuel επιστρέφει στο κτήμα της οικογένειάς του, από το οποίο έλειπε 12 χρόνια, λόγω του θανάτου του παππού του. Ψάχνοντας να βρει τον δολοφόνο, πέφτει σε πολλά μυστικά, αρχαία και νεότερα, της οικογένειας Gordon. Το σενάριο χωρίς να είναι απίστευτα πρωτότυπο είναι πολύ καλό.
Ο τεχνικός τομέας έχει πλεονεκτήματα αλλά και τα βασικότερα μειονεκτήματα που βρήκα εγώ στον τίτλο. Γραφικά τα τοπία είναι πανέμορφα μα πάντα μουντά, όπως θα έπρεπε να είναι σε ένα τέτοιο adventure. Όμως την ίδια στιγμή, οι χαρακτήρες είναι κακόσχεδιασμένοι με πλήθος από pixels να φαίνονται πάνω τους κάνοντας τους προχειροφτιαγμένους. Ηχητικά η μουσική βοηθάει και αυτή, όπως τα τοπία στη δημιουργία μίας καταπληκτικής ατμόσφαιρας, ενώ οι φωνές των πρωταγωνιστών είναι αισχρές και φαίνονται σαν άνθρωποι που απλά διαβάζουν τα κείμενα που τους δόθηκαν.
Οι γρίφοι είναι ποικίλης δυσκολίας και αν και πολλοί έχουν μιλήσει για εκνευριστικό pixel hunting στο παιχνίδι, εγώ λίγες φορές παιδεύτηκα να βρω ότι έπρεπε. Ακόμα αν και το παιχνίδι έχει σαν υπότιτλο τη φράση :"Horror Adventure", η φράση αυτή δικαιολογείται σε δύο μόλις σκηνές προς το τέλος του παιχνιδιού. Τέλος, η διαρκειά του είναι αρκετά μεγάλη χωρίς να γίνεται κουραστικό.
Ενα τελευταίο μειονέκτημα είναι πως το παιχνίδι διαθέτει ένα .exe αρχείο που το AVG βλέπει σαν trojan και το σβήνει ενώ το παιχνίδι το έχω αυθεντικό . Εγώ έλυσα το πρόβλημα αυτό κατεβάζοντας crack:D.
Αν ξεπεράσει κανείς τα όποια μειονεκτήματα και μείνει στην ιστορία και στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού αυτού, θα καταλάβει πως πρόκειται για μία από τις πιο αξιόλογες προσπάθειες των τελευταίων ετών.
20 μέρες έχουν απομείνει για τη νέα έκδοση Ubuntu και παρελκομένων αυτής(Kubuntu,Xubuntu κλπ). Η έκδοση 9.04 λοιπόν, είναι προ των πυλών. Προσωπικά, όπως έχω πει στο παρελθόν, έχω Kubuntu. Όπως πριν 6 μήνες είχα βάλει banner-άκι που μετρά τις μέρες μέχρι να βγει η νέα έκδοση, έτσι θέλω να κάνω και τώρα. Και ενώ βρίσκω με σχετική ευκολία για το Ubuntu, για Kubuntu τίποτα. Ο Googl-ης δεν βοηθάει,ειδικά στις πρώτες σελίδες :P Αν κάποιος βρει κάτι τέτοιο, ας αφήσει ένα comment.
