Μια και σήμερα δεν έχει δουλειά αφού πήρα άδεια λόγω της μεγάλης απεργίας (πώς να πήγαινα από Δάφνη- Νέα Ιωνία χωρίς τραίνο;), θα γράψω για κάτι που είδα εχθές και πιστεύω πως χρήζει σχολιασμού.
Πηγαίνοντας εχθές με το τραίνο στη δουλειά, βρήκα θέση να κάτσω στο τέρμα πίσω μέρος του βαγονιού στο οποίο μπήκα, έχοντας πλάτη το βαγόνι που ακολουθούσε. (Η περιγραφή αν και όχι πολύ καλή γίνεται για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την θέση των πρωταγωνιστών της ιστορίας). Ακριβώς απέναντί μου κάθησε, η μεγάλη πρωταγωνίστρια , μία κυρία ηλικιωμένη με την τσάντα της και μία τσάντα από αυτές που χρησιμοποιούμε για δώρα. Δεξιά της όπως εβλεπα εγώ καθόταν μία κοπέλα και αριστερά της ήταν ο κενός χώρος για να κινούνται οι επιβάτες.
Πλησιάζαμε στο σταθμό των Άνω Πατησίων και η κοπέλα που προανάφερα σηκώθηκε για να κατέβει. Μόλις η θέση έμεινε άδεια η ηλικιωμένη κυρία θεώρησε σωστό να βάλει εκεί τις τσάντες της. Μιλάμε για ένα τραίνο που την συγκεκριμένη στιγμή όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες και αρκετός κόσμος ήταν όρθιος. Σκέφτηκα να της πω να πάρει τα πραγματά της γιατί μπορεί να ήθελε κάποιος να καθήσει αλλά ήξερα την άμεση απαντηση:<< Αν έρθει κανείς θα τα πάρω>>, οπότε δεν ασχολήθηκα. Βέβαια ποιός από αυτούς που ήταν όρθιοι θα ήθελε να έρθει σε αντιπαράθεση με μία ηλικιωμένη γυναίκα; Ενδόμυχα, πιστεύω γνώριζε ότι κανένας δεν θα την ενοχλούσε, λόγω ηλικίας, όπως και έγινε.
Το γελίο της υπόθεσης είναι ότι στον σταθμό των Άνω Πατησίων η γυνάικα αυτή έκανε το σταυρό της. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε να βάλω τα γέλια. Ο χριστιανισμός, όπως και όλες οι θρησκείες είναι θρησκείες αγάπης, αγάπη στον Θεό αλλά και στον συνάνθρωπο, τον οποίο η συγκεκριμένη κυρία τον είχε γραμμένο στα παλιά της τα παπούτσια. Ο Χριστός είπε ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα και όχι ο έχων ενα χιτώνα να χρησιμοποιεί και του διπλανού του.
Βέβαια η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι τόσο άγρια που μαθαίνουμε όταν έχουμε κάτι να μην επαναπαυόμαστε αλλά να θέλουμε και άλλα. Όμως σε κάποιες φάσεις της καθημερινής μας ζωής πιστεύω ότι μπορούμε να αποδεικνύουμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι.
Πηγαίνοντας εχθές με το τραίνο στη δουλειά, βρήκα θέση να κάτσω στο τέρμα πίσω μέρος του βαγονιού στο οποίο μπήκα, έχοντας πλάτη το βαγόνι που ακολουθούσε. (Η περιγραφή αν και όχι πολύ καλή γίνεται για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την θέση των πρωταγωνιστών της ιστορίας). Ακριβώς απέναντί μου κάθησε, η μεγάλη πρωταγωνίστρια , μία κυρία ηλικιωμένη με την τσάντα της και μία τσάντα από αυτές που χρησιμοποιούμε για δώρα. Δεξιά της όπως εβλεπα εγώ καθόταν μία κοπέλα και αριστερά της ήταν ο κενός χώρος για να κινούνται οι επιβάτες.
Πλησιάζαμε στο σταθμό των Άνω Πατησίων και η κοπέλα που προανάφερα σηκώθηκε για να κατέβει. Μόλις η θέση έμεινε άδεια η ηλικιωμένη κυρία θεώρησε σωστό να βάλει εκεί τις τσάντες της. Μιλάμε για ένα τραίνο που την συγκεκριμένη στιγμή όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες και αρκετός κόσμος ήταν όρθιος. Σκέφτηκα να της πω να πάρει τα πραγματά της γιατί μπορεί να ήθελε κάποιος να καθήσει αλλά ήξερα την άμεση απαντηση:<< Αν έρθει κανείς θα τα πάρω>>, οπότε δεν ασχολήθηκα. Βέβαια ποιός από αυτούς που ήταν όρθιοι θα ήθελε να έρθει σε αντιπαράθεση με μία ηλικιωμένη γυναίκα; Ενδόμυχα, πιστεύω γνώριζε ότι κανένας δεν θα την ενοχλούσε, λόγω ηλικίας, όπως και έγινε.
Το γελίο της υπόθεσης είναι ότι στον σταθμό των Άνω Πατησίων η γυνάικα αυτή έκανε το σταυρό της. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε να βάλω τα γέλια. Ο χριστιανισμός, όπως και όλες οι θρησκείες είναι θρησκείες αγάπης, αγάπη στον Θεό αλλά και στον συνάνθρωπο, τον οποίο η συγκεκριμένη κυρία τον είχε γραμμένο στα παλιά της τα παπούτσια. Ο Χριστός είπε ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα και όχι ο έχων ενα χιτώνα να χρησιμοποιεί και του διπλανού του.
Βέβαια η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι τόσο άγρια που μαθαίνουμε όταν έχουμε κάτι να μην επαναπαυόμαστε αλλά να θέλουμε και άλλα. Όμως σε κάποιες φάσεις της καθημερινής μας ζωής πιστεύω ότι μπορούμε να αποδεικνύουμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι.
2 σχόλια:
Δεν νομιζω οτι είναι θέμα θρησκείας. Η φιλτατη κ*λ*γρια έμαθε στη ζωη της να ειναι καλή στον συνανθρωπο της....δηλαδη τον εαυτό της. Νομίζω πως θα έπρεπε μια μέρα να βασανίσουμε όλους του "χριστιανούς" που σταυροκοποιούνται εξω απο την εκκλησία αλλα θέλουν τους Τούρκους νεκρούς. Αλλωστε ο Χριστός το είπε...αγαπάτε αλλήλους και τους εαυτου σας περισσοτερο μισώντας τους Τούρκους. Ε, ρε ξύλο που πρέπει να πέσει για να σφίξουν οι....πάτοι.
Εντάξει ρε Θοδωρή, η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε για αυτό το σκοπό (σταυροφορίες κλπ) αλλάδεν μπορείς να κατηγορείς τον Χριστό για αυτό. Είναι σαν να κατηγορείς τον εφευρέτη του μαχαιριού γιατί κάποιος το χρησιμοποιεί σαν όπλο. Ήμαρτον που λέει και ο Γεωργίου...
Δημοσίευση σχολίου