Hellgate London

Το Hellgate London, το οποίο τερμάτισα την Παρασκευή το βράδυ, είναι ένα action-RPG με πολύ καλά στοιχεία, που δεν καταφέρνει όμως να ξεχωρίσει από τον σωρό λόγω κάποιων χτυπητών μειονεκτημάτων που έχει.
Απο τη στιγμή που θα το ξεκινήσει κανείς καταλαβαίνει πως το παιχνίδι φτιάχτηκε με την λογική των MMORPG, μάλιστα το παιχνίδι μπορεί κανείς να το παίξει και online, όπως παίζονταν και τα Diablo. Αυτό που με χάλασε είναι πως όταν αλληλεπιδράς με ένα NPC δεν ακούγονται αυτά που σου λέει, παραμόνο τα διαβάζεις, γεγονός ανεπίτρεπτο για RPG της εποχής μας που δεν είναι MMO.
Γραφικά το παιχνίδι είναι πολύ καλό. Αν και κυριαρχούν τα μουντά χρώματα έχει γίνει καλή δουλειά. Το μόνο μειονέκτημα που είδα είναι πως κάποιες φορές αργούσε υπερβολικά να φορτώσει την υφή κάποιων επιφανειών στο παιχνίδι, με συνέπεια για κάποια δευτερόλεπτα κάποια σημεία της εκάστοτε πίστας να είναι γκρίζα. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι όλες οι πίστες, εκτός από ελάχιστες, δημιουργούνται τυχαία, αλλά δεν παύει να είναι ένα μεγάλο μειον.
Η random δημιουργία πιστών έχει ένα ακόμα μειονέκτημα. Επειδή τα περιβάλλοντα δεν είναι πάνω από 5-6, παρόλες τις αλλαγές που έχει κάθε πίστα το παιχνίδι καταντά μονότονο. Προσωπικά, με πείραξε επίσης και το εξής:Έμπαινα σε μία πίστα που ήταν πχ υπόνομος. Αν αργότερα, μετά από έξοδο και είσοδο στο παιχνίδι ξαναέμπαινα σε αυτή τη πίστα αυτή δεν ήταν υπόνομος αλλά δρόμος ή ναός ή κάτι άλλο.
Το παιχνίδι περιέχει πολλά quests. Κάποια από αυτά ηταν πρωτότυπα, γεγονός αρκετά ευχάριστο.
Τα videos του παιχνιδιού είναι πολύ καλά με κορυφαία για εμένα την εισαγωγή και το τελευταίο video.
Το τελειωτικό χτύπημα όμως στο παιχνίδι το δίνουν τα bugs. Χωρίς λόγο κολλάει σε κάποια σημεία, σε κάποια άλλα δεν υπάρχει ήχος κλπ. Επιεικώς απαράδεκτο.
Το Hellgate London είναι ένα μεγάλο σε διάρκεια παιχνίδι. Εγώ το είχα πάρει σε προσφορά 15 ευρώ. Η αλήθεια είναι πως δεν αξίζει περισσότερα. Δυστυχώς, γιατί έχει στοιχεία που θα μπορούσαν να το απογειώσουυν.