Photo της ημέρας...

Μέρα απεργίας σήμερα. Αλλά,ευτυχώς την είδηση πως χτύπησαν Έλληνα βουλευτή κάποια sites την έχουν. Πείτε με κακό αλλά μου έφτιαξε η μέρα! Είδηση και photo από εδώ

David's Theme(Gray Matter)

To παραπάνω τραγούδι είναι στο soundtrack του νέου adventure της Jane Jensen, του Gray Matter. To κομμάτι συνέθεσε ο Robert Holmes, που έίχε γράψει τη μουσική και στα προηγούμενα παιχνίδια της Jensen, την σειρά Gabriel Knight.

Ain't No Rest For The Wicked

Το κόλλημα των ημερών. Το συγκρότημα λέγεται Cage the elephant για όποιον ενδιαφέρεται. Ιδιαιτέρως γνωστό τραγούδι σε όσους ασχολούνται με video games καθώς παίζει στην εισαγωγή του Borderlands.

Υπάρχουν και τέτοιες εταιρίες...

H Google κάνει αύξηση 10 % σε όλους τους υπαλλήλους της και τους δίνει και 1000$ μπόνους Χριστουγέννων. Αυτό θα κοστίσει στην εταιρία 1 δις $. Σε μία εποχή που έχω να δω αύξηση 2 χρόνια, άλλοι ακόμα περισσότερο, και ξέρουμε πως πολύ δύσκολα θα δούμε κάτι τέτοιο για τα επόμενα τουλάχιστον 2 χρόνια, κάτι τέτοιες ειδήσεις ακούγονται κάπως. Το διάβασα εδώ

Xbox live is here!

Έφτασε η μέρα που κάθε χρήστης xbox 360 στην χώρα μας, περίμενε.  Το xbox live ήρθε στην Ελλάδα. 

Μέχρι τώρα για να κάνεις sign up στο δίκτυο του live έπρεπε να δηλώσεις mail από χώρα που υποστηρίζεται από το xbox live. Πλέον μπορεί ο καθένας να συνδεθεί στο δίκτυο φτιάχνοντας ελληνικό account, δηλώνοντας δηλαδή ελληνικό e-mail. Περιεχόμενο ξεκλειδώνεται, πχ DLCs, Games on Demand και γενικότερα θα υπάρχει υποστήριξη.

Οι υπεύθυνοι γνωρίζοντας το τι έκαναν οι χρήστες μέχρι τώρα, δίνουν τη δυνατότητα να γυρίσουμε  τα υπάρχοντα accounts σε ελληνικά. Το περιεχόμενο θα είναι μάλλον λιγότερο, κυρίως όσο αφορά τα trailers και συνεντεύξεις και λογικά δεν θα υποστηρίζεται ακόμα σύνδεση σε κάποιες υπηρεσίες( Facebook , twitter). Προσωπικά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να γυρίσω το δικό μου.

Πληροφορίες για το πως να κάνει κάποιος την αλλαγή μπορεί να βρει εδώ. Πάντως μέχρι εχθές το βράδυ στις 1:00 δεν μπορούσε να γίνει η αλλαγή.

ΥΓ: Οι τύποι είναι αλεπούδες! Αν αλλάξεις τον λογαριασμό σε ελληνικό, σου δίνουν μέχρι και 1600 Microsοft Points, που είναι το νόμισμα στο xbox live Καλή φάση. Το αλλάζω σήμερα!

Gears of War 2 (Xbox 360)

Πριν το Reach και αμέσως μετά την εμπειρία του Too Human, έπαιξα το Gears of War 2 στο 360. Πριν 2 χρόνια είχα την τύχη να παίξω τον πρώτο τίτλο της σειράς στο PC. Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη, καθώς ήταν ότι καλύτερο είχα παίξει μέχρι τότε, από άποψη γραφικών και gameplay. Η θέληση να παίξω το 2 ήταν και ο λόγος που τελικά προτίμησα το 360 έναντι του PS3,  και για τον οποίο δεν έχω μετανιώσει καθόλου.

Το παιχνίδι ξεκινάει λίγο μετά το 1ο παιχνίδι, καθώς τα γεγονότα στο τέλος του τίτλου δεν εξάλειψαν την εξωγήινη απειλή, η οποία επέστρεψε πιο δυνατή. έτσι οι άνθρωποι κάνουν την τελευταία προσπάθεια περνώντας στην επίθεση. Το σενάριο για μία ακόμα φορά δεν ζητά βραβείο πρωτοτυπίας ή ποιότητας, αλλά είναι αρκετά καλύτερο από το πρώτο μέρος.  Ο παίκτης παίρνει το ρόλο του Marcus Fenix για μία ακόμα φορά και ηγείται της αντεπίθεσης των ανθρώπων.

Οπτικά το παιχνίδι έχει τα κορυφαία γραφικά που έχει δείξει το 360. Άλλωστε οι άνθρωποι που έφτιαξαν τη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού, την περιβόητη Unreal engine 3, είναι υπεύθυνοι για τα γραφικά του τίτλου. Το παιχνίδι έχει μεγάλη ποικοιλομορφία στα τοπία, πολύ μεγαλύτερους χώρους,   σχεδιασμένους έτσι ώστε να δίνoυν πολλά μέρη για κάλυψη στο χρήστη. Ο ήχος είναι σε καλά επίπεδα και η μουσική για μία φορά ακόμα επική.

Από άποψη gameplay, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί περισσότερο από όλους τους άλλους τομείς. Οι εχθροί είναι περισσότεροι και σκληρότεροι. Οι μάχες είναι επικές και μετά το πέρας τους δημιουργείται στον παίκτη μία αίσθηση ικανοποίησης. Πάντως σημείο δύσκολο, όπως στον τελευταίο κακό του πρώτου παιχνιδιού, δεν υπάρχει. Σαφέστατα 1-2 μάχες είναι δύσκολες αλλά με υπομονή βγαίνουν.

Το παιχνίδι έχει και multiplayer. Όμως επειδή για να βρει κόσμο το παιχνίδι, πρέπει να περιμένεις πολύ ώρα , δεν ασχολήθηκα καθόλου.

To Gears of War 2 είναι ο ορισμός του καλού sequel. Καλύτερο, μεγαλύτερο, επικότερο. Λείπει το στοιχείο της έκπληξης από το παιχνίδι, αλλά η δουλειά που έχει γίνει είναι τέτοια που άνετα χαρακτηρίζεται το καλύτερο 3rd person shooter στην αγορά.

Halo: Reach (Xbox 360)

Προχθές αργά τελείωσα το campaign του Halo: Reach. Είναι με διαφορά το καλύτερο Halo που έχω παίξει στην κονσόλα του 360.

Το campaign είχε αρχή μέση και τέλος. Κάτι τέτοιο δεν το ένιωσα στο Halo 3 που η ιστορία του μου φαινόταν πολύ generic. Μπορεί να φταίει που δεν είχα παίξει το δεύτερο Halo ή το ότι το έπαιζα στο Normal που παραήταν εύκολο. Πάντως δεν με τράβηξε όπως το Reach. Στο παιχνίδι ο παίκτης παίρνει το ρόλο του νέου μέλους σε μία επίλεκτη ομάδα από Spartans, στον πλανήτη Reach. Ο πλανήτης θα δεχτεί μία τεράστια επίθεση από την εξωγήινη φυλή των Covenants και η Noble team, όπως λέγεται η ομάδα, θα λάβει μέρος σε αποστολές για να αμυνθεί αρχικά και αργότερα να σώσει ότι μπορεί. Το σενάριο είναι πολύ καλό για το είδος των FPS και έχει μία τραγικότητα που κορυφώνεται προς το τέλος του παιχνιδιού.

Τεχνικά ο τίτλος είναι κορυφή. Τα γραφικά είναι πολύ καλύτερα από τα προηγούμενα Halο, αν και όχι κορυφαία. Πάντως είναι ένα πανέμορφος οπτικά τίτλος με μία απίστευτη σε εύρος παλλέτα χρωμάτων να δίνει ζωή στο παιχνίδι. Ο ήχος κινείται επίσης σε πολύ καλά επίπεδα και η μουσική απλά μαγεύει τον παίκτη.

Το multiplayer όπως αναμενόταν κυμαίνεται σε επίπεδα που μόνο ένα Halo μπορεί να φτάσει. Βέβαια στους πιο πεπειραμένους, οι υπάρχοντες χάρτες του παιχνιδιού θα φανούν λίγοι. Πάντως εμένα θα με κρατήσουν πολύ καιρό στο παιχνίδι.

Τρομερή δουλειά έχει γίνει και στη παρουσίαση του πρωταγωνιστή. Μέσω της ενασχόλησης του, τόσο στο single όσο και στο multiplayer ο κάθε παίκτης φτιάχνει το πρωταγωνιστή του παίρνοντας στρατιωτικούς βαθμούς και χρήματα που του επιτρέπουν να αγοράσει καλύτερα κομμάτια στολής. Μάλιστα οι αλλαγές γίνονται ορατές και στο campaign mode.

Το μόνο αρνητικό που βρήκα στο τίτλο είναι η AI των συμμάχων. Όταν τους χειρίζεται το παιχνίδι κάνουν τραγικά λάθη. Πχ. δεν μπορούν να οδηγήσουν ένα όχημα. Είναι περίεργο γιατί οι αντίπαλοι έχουν την καλύτερη AI που υπάρχει σε αντίπαλα bots.

Στο Reach, σε κάθε σημείο είναι φανερό πως έχει γίνει πολύ και καλή δουλειά. Είναι το μεγάλο αντίο της Bungie στο Halo universe και η καλύτερη δουλειά της μέχρι σήμερα.

Sir, finishing this fight!

Κυριακή σήμερα και είμαστε στη δουλειά. Ανεβάζουμε, στη παραγωγή το project στο οποίο μπλέχτηκα τους τελευταίους 2 μήνες. Ουσιαστικά η δική μου σύνδρομή έχει ολοκληρωθεί και περιμένουμε να τελειώσουν τα tests των σεναρίων για να γίνει το πολυπόθητο deploy στη παραγωγή.

Ο τελευταίος μήνας ήταν απίστευτα φορτωμένος. Το deadline ήταν απίστευτα μικρό. Όπως είχα πει μεταξύ σοβαρού και αστείου, αυτό τον μήνα δεν έβλεπα ανοικτά καταστήματα όταν έφευγα από τη δουλειά. Αλλά ότι και να γίνει σήμερα τελειώνουμε τη μάχη.

Την ατάκα του τίτλου του post, τη θυμήθηκα εχθές το πρωί. Ακούγεται στο τέλος του Halo 2, όταν ο πρωταγωνιστής (Master Chief) έχει εισχωρήσει σε ένα εχθρικό σκάφος και ένας ανώτερος μέσω ενδοεπικοινωνίας τον ρωτάει τί κάνει εκεί.

Τη θυμήθηκα λοιπόν καθώς κάπως έτσι αισθάνομαι. Τελειώνει σήμερα ένα project που παρόλες τις αντιξοότητες, που συναντά ακόμα και τώρα, με δίδαξε. Τόσο σε επίπεδο γνώσεων καθώς έπαιξαμε τα python, jython και το framework django, όσο και σε επίπεδό αντιμετώπισης καταστάσεων και συμπεριφορών. Όλα πολύ χρήσιμα για το μέλλον.

Φεύγω για deploy τώρα! Wish me luck!

Android vs iphone OS

Πανέξυπνη εικόνα και ο νοών νοείτω. Το είδα εδώ

Κινητά....

Από καιρό εις καιρούν τσεκάρω κινητά, όχι για αγορά αλλά για να έχω μία επαφή με τον τομέα αυτό. Βρίσκω κάποια μοντέλα που θα έπαιρνα "αν αγόραζα τώρα κινητό" πάντα με βάση τιμή και επιδόσεις ή ποιά θα αγοραζα όταν θα αλλάξω, δλδ σε ενάμιση χρόνο που θα αρχίσω να σκέφτομαι την αλλαγή κινητού.

Η αλήθεια είναι πως με το παλιό κινητό το k750i δεν είχα τέτοιες ανησυχίες αλλά το ku990i δεν καλύπτει όσα θέλω από ένα κινητό. Αλλά το ελάχιστο που θα το κρατήσω είναι 2 χρόνια, εκτός απροόπτου.

                            
Aν άλλαζα, λοιπόν, κινητό θα έπαιρνα σίγουρα HTC. Χωρίς να είναι εξωφρενικά ακριβά, τα μοντέλα που κοιτάω τουλάχιστον, έχουν καλό design και εφαρμογές για κάθε γούστο, κυρίως λόγω του Android. Αν η αλλαγή γινόταν σήμερα μάλλον θα έπαιρνα το Wildfire. To low budget κινητό της HTC που όμως θα μπορείς να το αναβαθμίσεις στην έκδοση 2.2 του Android, όπως δήλωσε η HTC, φαίνεται αρκετά καλό για αυτά που προσφέρει. Μία δοκιμή που έκανα μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Επειδή όμως δεν θα πάρω τώρα κινητό μπορώ να κοιτάω και λίγο πιο ακριβά προϊόντα. Εδώ υπάρχουν δύο υποψήφιοι, πάλι της HTC. Ο πρώτος υποψήφιος είναι το Hero. Το οποίο σε ένα χρόνο και κάτι θα έχει τιμή-λουκούμι αλλά έχει λιγότερη RAM ακόμα και από το Wildfire. Αν μπορώ να προσθέσω μνήμη, αυτή τη στιγμή έχω μαύρα μεσάνυκτα από τέτοιου είδους κινητά, έχει καλώς, αλλιώς μάλλον δεν το βλέπω πιθανό.

 Ο δεύτερος και πιθανότερος υποψήφιος είναι το Legend. Και αυτό θεωρητικά θα έχει καλή τιμή, από design σκίζει και σε τεχνικά χαρακτηριστικά υπερέχει των υπολοίπων. Αν λοιπόν μου αρέσει και σαν αίσθηση, σε ένα test-drive που θα κάνω στο μέλλον και αν μέχρι του χρόνου πέσει κάτω από 300 €, ή έστω κάπου εκεί κοντά είναι πολύ πιθανό να το αποκτήσω.

Remember Reach

Το παρακάτω είναι το τελευταίο και καλύτερο, μέχρι στιγμής, trailer για το Halo: Reach, του τελευταίου Halo που θα φτιάξει η Bungie.

Το hype χτυπάει κόκκινο. Το παιχνίδι βγαίνει στις 14 Σεπτέμβρη μόνο για Xbox 360

Too Human (Xbox 360)

Ο τίτλος με το οποίο κάηκα το φετινό καλοκαίρι είναι το Too Human. Tο ΕΠΟΣ της Silicon Knights είχε μπει στο στόχαστρό μου από όταν πήρα το 360 και το τσίμπησα με τις εκπτώσεις στις αρχές της χρονιάς με 5 ή 10 ευρώ μετά από αρκετή σκέψη γιατί στην πλειοψηφία των reviews που διάβασα, έβγαινε ένα μέτριο παιχνίδι και τίποτα παραπάνω. Τελικά το ξεκίνησα μέσα Μαϊου και το παιχνίδι έμεινε μέσα στη κονσόλα για 2 ολόκληρους μήνες.

Το Too Human είναι ένα hack & slash 3ου προσώπου. Είναι exclusive για την κονσόλα της Microsoft και για τη δημιουργία του απαιτήθηκαν πάνω από 6 χρόνια. Μάλιστα αρχικά είχαν σκοπό να το βγάλουν στη προηγούμενη γενιά κονσολών. Στα χρόνια της δημιουργίας του δε, τουλάχιστον μία φορά οι developers άρχισαν τη μηχανή γραφικών από το μηδέν.

Σεναριακά το παιχνίδι έχει πάρει πολλά στοιχεία από τη Νορβηγική μυθολογία. H ανθρωπότητα βρίσκεται σε μάχη με τις μηχανές, που έχουν καταφέρει να την περιορίσουν σε μία πόλη. Έτσι μία εταιρία, τουλάχιστον αυτό νομίζω, η Aesir δημιουργεί μία ομάδα εξελιγμένων μαχητών για να υπερασπιστούν την ανθρωπότητα η οποία τους συμπεριφέρεται σαν θεούς. Ο χρήστης παίρνει το ρόλο του Baldur, του πιο αγαπημένου "θεού" από τους ανθρώπους. Όλοι οι "θεοί" έχουν ονόματα βγαλμένα από τους αντίστοιχους θεούς της Νορβηγικής μυθολογίας. Το σενάριο είναι στο σύνολο του επικών διαστάσεων. Αποτελεί μάλιστα μέρος τριλογίας, που όλα δείχνουν πως λόγω της εμπορικής αποτυχίας του τίτλου δεν θα δούμε ποτέ ολοκληρωμένη.


Ο παίκτης μπορεί να δημιουργήσει ένα χαρακτήρα επιλέγοντας από 5 κλάσεις, που η καθεμία έχει τα συν και τα πλην της. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι αρκετά ισορροπημένες, έχω την εντύπωση πως αυτές που έχουν πιο δυνατές melee επιθέσεις είναι καλύτερες, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική εκτίμηση. Ανάλογα τη κλάση και το alignment που αποκτά ο παίκτης μπορεί να διαλέξει μέσα από μία πληθώρα από πανοπλίες και όπλα τα οποία είτε βρίσκει σαν drops είτε μπορεί να αγοράσει. Το customization στο τομέα αυτό είναι χαώδες και γίνεται αντιληπτό πόσο δουλειά έχει γίνει εδώ.


Τα γραφικά του τίτλου, χωρίς να βλέπουμε θαύματα, είναι υπέροχα. Πανέμορφα χρώματα και ξεχωριστό ύφος σε κάθε πίστα.Βέβαια υπάρχουν στο παιχνίδι και τοπία που κόβουν την ανάσα. Στα ανθρώπινα μοντέλα έχουμε ένα πρώτο φάουλ καθώς ναι μεν οι πρωταγωνιστές είναι μία χαρά με λεπτομέρεια και με εμφανή τη δουλειά που έχει γίνει σε αυτούς, στους υπόλοιπους χαρακτήρες όμως, πχ στους στρατιώτες που πλαισιώνουν τον Baldur φαίνεται πως δεν έχει γίνει το ίδιο καλή δουλειά. Ηχητικά το παιχνίδι παίρνει άριστα, με ένα κορυφαίο OST να πλαισιώνει τον τίτλο κρατώντας συντροφιά και συμβάλλοντας στην επική ατμόσφαιρα. Επίσης καταπληκτικό είναι το voice-over των χαρακτήρων. Τεχνικά το μόνο μειονέκτημα είναι η κάμερα που δεν βολεύει σε αρκετές περιπτώσεις

Στο gameplay κομμάτι το παιχνίδι είναι αρκετά δυνατό.  Είναι ένα από τα εθιστικότερα παιχνίδια της αγοράς. Πραγματικά χάνεσαι εύκολα στα τεράστια επίπεδα με ορδές τεράτων να σου επιτείθενται. Σε αυτό συμβάλλει και ο χειρισμός του που είναι ευχάριστος και ίσως ο πιο ξεκούραστος που έχετε δει σε παιχνίδι, τουλάχιστον όσο αφορά τις melee επιθέσεις, αφού αυτές γίνονται με τον δεξί αναλογικό μοχλό. Αυτό μπορεί να κακοφανεί σε ορισμένους βέβαια αλλά αν ο χρήστης συνηθίσει, περνάνε ξεκούραστα οι ώρες που θα δαπανηθούν στο παιχνίδι.


Και τότε γιατί δεν πούλησε το Too Human θα πει κάποιος. Αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά στο παιχνίδι είναι το animation του θανάτου. Όταν πεθαίνει o παίκτης, το penalty περιορίζεται σε damage σε πανοπλία και όπλα, πριν ξαναμπεί στη μάχη υπάρχει ένα animation στο οποίο μία Βαλκυρία παίρνει στα χέρια της τον Baldur και τον "πάει" στη Valhalla. Aυτό το animation αν και ωραίο, για τα δικά μου γούστα πάντα, παίζει πάντα όταν πεθαίνεις και δεν μπορείς να το κάνεις bypass. Έτσι καταντάει κουραστικό, ειδικά στην αρχή που ο παίκτης δεν ξέρει τον χειρισμό και οπότε πεθαίνει πολύ. 


Λόγω των ελαττωμάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω το παιχνίδι υποτιμήθηκε τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό. Κάπου διάβασα πως πρόκειται για το πλέον υποτιμημένο παιχνίδι της γενιάς αυτής. Με αυτή την άποψη συμφωνώ και επαυξάνω.

Αλλαγή template

Χρησιμοποίησα και εγώ τον "Σχεδιαστή πρωτύπων" του blogger. Όπως πολλοί άλλοι, δοκίμασα να αλλάξω το template του blog και τολμώ να πω πως το καινούργιο μου αρέσει πολύ.

Αν και λάτρης του μπλε, όποιος θυμάται το παλιό template μπορεί να το επιβεβαιώσει, στο καινούργιο μειώθηκε, μόνο η εικόνα του background περιέχει. Θα δοκιμάσω πραγματάκια και κάποιες μικρές αλλαγές μπορεί να γίνουν αυτές τις 2-3 μέρες, αλλά σε γενικές γραμμές θα μείνει ως έχει.

Το μόνο σπαστικό είναι το γκρι πλαίσιο πάνω πάνω στο οποίο δεν καλοφαίνονται τα γράμματα και δεν έχω βρει πως γίνεται, αν γίνεται, να του αλλάξω χρώμα. Κατά τα άλλα όσο αφορά τα χρώματα μου φαίνεται, όπως και το προηγούμενο, αρκετά ευανάγνωστο χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, που είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα blog.

Πολύ καλή εντύπωση μου έκαναν οι δυνατότητες customization του "Σχεδιαστή πρωτύπων". Μπορείς να πειράξεις απίστευτα πολλά features για να φτιάξεις το blog σου όπως θες. Πολύ καλή δουλειά από την ομάδα του blogger!

Αν κάτι δεν σας αρέσει στο καινούργιο template γράψτε το στα comments. Σχόλια του τύπου "in a galaxy far far away" δεν θα γίνονται δεκτά :P

ΥΓ: Αν αλλάξετε template και στο παλιό έχετε περάσει κώδικα από google analytics ή κάποιο παρόμοια εφαρμογή, μη παραλείψετε να τον ξαναπεράσετε! Ναι, δεν είναι αυτόματη διαδικασία

Διακοπές τέλος

Οι πιο αναγκαίες διακοπές των τελευταίων χρόνων έλαβαν τέλος και ετοιμάζομαι για την επιστροφή στη δουλειά από αύριο.

Οι φετινές διακοπές ήταν, τουλάχιστον τη πρώτη βδομάδα, όσο πιο κοντά έχω φτάσει στις ιδεατές διακοπές αφού ούτε έβλεπα τηλεόραση, και άρα ούτε 360, ούτε χρησιμοποιούσα υπολογιστή. Είχα καιρό να απέχω τόσο. Η βδομάδα πέρασε με μπανάκι στη θάλασσα, φαγητό και νυχτερινή "περιπολία" στα στενά του νησιού της Ίου,που διαλέξαμε φέτος να πάμε. Και έτσι απλά, το άγχος από τη δουλειά έφυγε τη 2η μέρα, και παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε το ευχαριστηθήκαμε πραγματικά.

Η δεύτερη βδομάδα ήμουν Αθήνα για τη διεκπεραίωση κάποιων εργασιών και κύλησε αρκετά ήσυχα, δίνοντας ευκαιρία για ξεκούραση από τη πρώτη βδομάδα.

Και τώρα δουλειά! Τα κεφάλια μέσα καθώς ο Αύγουστος προμηνύεται καυτός. Τουλάχιστον θα υπάρχει ησυχία καθώς οι πιο πολλοί θα λείπουν για τις δικές τους διακοπές. Ουδέν κακό αμιγές καλού, έτσι;

JavaZone Trailer: Java 4-ever

Στοίχημα ότι σε λίγες μέρες αυτό το trailer θα είναι σε όλα σχεδόν τα blogs που ασχολούνται με Java.

Χαιρέκακες σκέψεις

Αν τελικά σε αυτούς τους 300 του μετρό, για τους οποίους 3 μέρες τώρα, κάνουν 24ώρες απεργίες οι συνάδελφοι τους τυρρανώντας όσους χρησιμοποιούν το μετρό, δεν ανανεωθούν οι συμβάσεις τους, θα είμαι πολύ κακός αν χαρώ;

Αν εμένα με απολύσουν επειδή αργώ να πάω στη δουλειά εξαιτίας τους, ποιός θα απεργήσει; Αϊ σιχτίρ πια!

Too Human-Grendal's Lair

Η κομματάρα που ακολουθεί από το απίστευτό και άδικα υποτιμημένο Too Human.

Splinter Cell Conviction

Το trailer της παιχνιδάρας που λιώνω αυτή την εποχή στο 360!! Ίσως το κορυφαίο Splinter Cell! Μπορεί να γράψω περισσότερα σε μελλοντική ανάρτηση.

Portal credits' song

Το video είναι τα credits στο τέλος του πολύ καλού FPS Portal που βρίσκεται στο Orange Box. Το τραγούδι είναι γραμμένο από τον Jonathan Coulton γνωστό, μεταξύ άλλων, για την κομματάρα Code Monkey που είχα post-άρει πριν 2 χρόνια. Αν κάποιος θέλει να το παίξει ας μη το δει αν και όποιος δεν το έχει παίξει δεν θα καταλάβει και πολλά. Για τους υπόλοιπους, enjoy!

Έτσι ρε Θρύλε!

Μπορεί να μη τραβάει η ομάδα φέτος, αλλά όταν πρέπει να παίξει κλείνει στόματα!

Dead Space (Xbox 360)

Τους τελευταίους μήνες έχω ξανακολλήσει το μικρόβιο του gaming. Όχι βέβαια στους παλιούς ρυθμούς αλλά σε ικανοποιητικούς για την εποχή. Έχουν περάσει λοιπόν αρκετοί τίτλοι από τα χέρια μου για τους οποίους δεν έχω γράψει κάτι εδώ. Οι πιο σημαντικοί είναι το Dead Space και το Batman: Arkham Asylum και τα δύο για 360.

Το Dead Space είναι παιχνίδι 3ου προσώπου στο στυλ της σειράς Resident Evil. Όμως ενώ τα Resident Evil ακολουθούν τα πιο action μονοπάτια το Dead Space προσφέρει μία πολύ καλή horror/survival πρόταση.

Στο Dead Space παίρνεις το ρόλο του Isaac Clarke που είναι μηχανικός. Είναι μέλος σε μία αποστολή που στέλνεται από τη Γη για να διορθώσει το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο διαστημόπλοιο Ishimura το καλύτερο planetcracker της ανθρωπότητας, και αυτό σταμάτησε να στέλνει σήμα. Μάλιστα μέσα στο πλήρωμα βρίσκεταί και η κοπέλα του Isaac. Όλη την ιστορία, από την εισαγωγή ακόμα, την βλέπουμε  από μία κάμερα πίσω από τον ήρωα. Το σενάριο του παιχνιδιού είναι πολύ καλό και βασίζεται στη ταινία Event Horizon, σύμφωνα με όσους έχουν δει τη ταινία τουλάχιστον.

Τα γραφικά είναι κορυφαία. Ο κόσμος του παιχνιδιού, το διαστημόπλοιo Ishimura δηλαδή, αναπαριστάται κατάλληλα ώστε να δημιουργεί συναισθήματα τρόμου στον παίκτη. Μαζί με τον ήχο δημιουργεί μία απίστευτη ατμόσφαιρα τρόμου με τη βοήθεια και της κατάλληλης σκηνοθεσίας. Βέβαια, πρέπει να έχει woofer για να το απολαύσει. Προσωπικά δεν είχα στο 360 και αν και το έλιωσα, παίρνοντας όλα τα achievements τρόμαξα λίγες φορές.

Στα του gameplay ο τίτλος αν και μοιάζει με το Resident Evil, σε σημεία είναι διαφορετικό. Έτσι όταν πυροβολείς δεν πρέπει να πετύχεις το κεφάλι ή το θώρακα του αντιπάλου αλλά τα άκρα του, Αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα γιατί αν αργήσεις ο αντίπαλος φάνει σε απόσταση βολής, δημιουργώντας έτσι ένα επιπλέον άγχος για το παίκτη. Μία ακόμα καινοτομία είναι ο τρόπος εμφάνισης του inventory που δεν γίνεται με πάγωμα (pause) του παιχνιδιού αλλά real-time, δίνοντας έτσι σημασία στο πότε θα το χρησιμοποιήσεις.

Ο τίτλος αποτελείται από 12 chapters. Η διάρκεια του είναι ικανοποιητική. Την πρώτη φορά μου πήρε γύρω στις 16 ώρες, ψάχνοντας τα πάντα βέβαια. Το παιχνίδι δεν έχει multiplayer.

To Dead Space κάνει πολύ καλά αυτό που θέλει να κάνει. Παρόλο που παίρνει στοιχεία από διάφορα παιχνίδια - ταινίες καταφέρνει να είναι ένα "φρέσκο" παιχνίδι και ένα από τα καλύτερα στη κατηγορία του.

The Lost Crown :A Ghost-Hunting Adventure

Θα ήταν άδικο να μην γράψω μία άποψη για το Lost Crown και ας πάει περίπου 1 μήνας από όταν το τελείωσα. Πρόκειται για το καλύτερο horror adventure μέχρι σήμερα καθώς επίσης και το καλύτερο adventure των τελευταίων ετών. Εκδόθηκε το 2008.

Το παιχνίδι είναι η προτελευταία δημιουργία του Jonathan Boakes και όταν είχε βγει ήταν και η κορυφαία του αν και δεν νομίζω η τελευταία να το ξεπέρασε. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως το Lost Crown ο Boakes το δημιούργησε μόνος του σε επίπεδο development και σεναρίου.

Στο παιχνίδι παίρνεις το ρόλο του Nigel Danvers τoν οποίο κυνηγάει το αφεντικό του, ο Mr Hadden, γιατί βρήκε και πήρε κάποια ενδιαφέροντα αρχεία από τους servers της εταιρίας στο Λονδίνο στην οποία δούλευε. Έτσι στη προσπάθειά του να ξεφύγει μπαίνει στο πρώτο τρένο που θα βρει το οποίο πηγαίνει το χωριό του Saxton. Aυτά τα μαθαίνει ο παίκτης στη εισαγωγή μέσω της συνομιλίας του Mr. Hadden με δύο πράκτορες του. To story του τίτλου είναι από τα πιο δυνατά σημεία του. Το παιχνίδι έχει απίστευτο βάθος καθώς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται κάτι που το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ο Βoakes δίνει συνέχεια στοιχεία, όπως ημερομηνίες που δεν ταιριάζουν, σκισμένες οθόνες, λες και αυτό που βλέπεις είναι φωτογραφία, κλπ που κάνουν τον παίκτη να "ψάχνεται". Είναι το μόνο παιχνίδι που αφού το τελείωσα άρχισα να ψάχνω σε forums για τα ερωτήματα που μου είχε δημιουργήσει. Επίσης κάτι που κάνει μεγάλη εντύπωση είναι το χρώμα που επικρατεί στο παιχνίδι. Πλην ελαχίστων σημείων που έχουν χρώμα όλο το παιχνίδι έχει περαστεί από ένα γκρι φάσμα, το οποίο δικαιολογείται κάπως στο τέλος του παιχνιδιού, στοιχείο που "δίνει" στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Γραφικά το παιχνίδι δεν είναι τρομερό. Τα γραφικά είναι λιτά. 3D χαρακτήρες με σχετικά λίγα πολύγωνα και κακό animation. Ειδικά όταν οι χαρακτήρες περπατάνε είναι σαν να κάνουν πατινάζ. . Εκτός από τους σχετικά προχειροφτιαγμένους χαρακτήρες που είναι κάτι που συγχωρείς αφού τους έφτιαξε μόνο ένα άτομο, όλα τα παραπάνω μειονεκτήματα δικαιολογούνται εν μέρη. Ο ήχος του παιχνιδιού κάνει τη περισσότερη δουλειά στην ατμόσφαιρα. Πραγματικά το παιχνίδι απογειώνεται από τα απίστευτα ηχητικά εφφέ. Ειδικά αν το PC έχει woofer τότε ο παίχτης απολαμβάνει καλύτερα το παιχνίδι. Τα voice-overs είναι στην πλειοψηφεία τους καλά. Το χειρότερο είναι του Nigel Danvers τον οποίο υποδύεται ο Boakes.

Σαν adventure δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Έχει ένα δύο σημεία στα οποία κάποιος θα μπορούσε να κολλήσει επειδή δεν έχει βρει ένα στοιχείο αλλά γενικά δεν τρομάζει η δυσκολία του.

Αν θα μου έλεγαν, πριν λίγο καιρό, πως το καλύτερο horror game που θα παίξω θα είναι adventure θα γέλαγα. Όμως το διαμαντάκι του Boakes με έκανε να αλλάξω γνώμη. Χάρη σε αυτό ξαναδοκίμασα και τελείωσα το πρώτο adventure του Boakes, το Dark Fall: The Journal και με έκανε fan της δουλειάς του Boakes. Ένα από τα καλύτερα adventures της δεκαετίας που μόλις  μας πέρασε.

Τα... δικά μου

Επιστροφή σε αυτή τη γωνιά. Όλο αυτό το διάστημα πολλά έχουν γίνει που άλλες φορές δεν προλάβαινα και άλλες απλά βαριόμουν να γράψω. Πχ αλλάξαμε κουτί στον υπολογιστή αγοράζοντας το Thermatelk Soprano. Μεγάλη ταλαιπώρια η αλλαγή αλλά το οπτικό αποτέλεσμα και ο καλύτερος αερισμός των σημαντικών εξαρτημάτων είναι οι καλύτερες ανταμοιβές.

Η πιο σημαντική αλλαγή βέβαια είναι η αλλαγή project στη δουλειά πριν 2 εβδομάδες. Τέρμα η υποστήριξη portal και το δύσχρηστο Jetspeed framework. Τώρα ιδρώνουμε με icefaces και EJBs για το νέο project. Όσο να το πεις είναι πιο χρήσιμα frameworks στις μέρες μας. Την προηγούμενη εβδομάδα μάλιστα,έλυσα και το 1ο issue μου, αλλά η αλήθεια είναι πως χρειάζομαι λίγο χρόνο για να μπω στο πνεύμα.

Αυτά τα ολίγα μπορώ να θυμηθώ για το μήνα που πέρασε (+ ότι ξεκίνησα δίαιτα :P). Τα λέμε...

Mass Effect 2 trailer

Απλά το trailer της χρονιάς για το παιχνίδι της χρονιάς!! Απολαύστε το!



Η επική μουσική που ντύνει το κομμάτι εδώ

Back to work...

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να γυρνάω στη δουλειά και να λείπει ο περισσότερος κόσμος με άδεια. Όχι τόσο για τη δυνατότητα του να ασχοληθείς με ότι άλλο εκτος δουλειάς, που πρώτη μέρα είναι θα γίνει και αυτό. Αλλά γιατί αν είσαι σε καλή μέρα μπορείς να βγάλεις πολύ και ποιοτική δουλειά με ελάχιστο κόπο. Τα τηλέφωνα χτυπάνε πιο αραιά, η βαβούρα είναι πολύ πολύ λιγότερη και το άγχος επίσης. Το Christmas spirit υπάρχει ακόμα σκεπάζοντας την όποια διάθεση για γκρίνια.

Πραγματικά τέτοιες μέρες λατρεύω να έρχομαι στο γραφείο. Μακάρι όλες οι μέρες του χρόνου ήταν έτσι. Ναι, ξέρω είναι ουτοπικό. Τουλάχιστον ας το απολαύσουμε όσο διαρκεί!

GTA IV (Xbox 360)

To GTA IV αποτελεί το καλύτερο παιχνίδι της σειράς GTA της εταιρίας Rockstar. Κάθε παιχνίδι της εν λόγω εταιρίας είναι κυριολεκτικά διαμάντι όμως το GTA IV είναι δικαιότατα στη κορυφή.

Στο παιχνίδι ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του Niko Bellic, ενός Σέρβού που φτάνει στην Αμερική, στην πόλη της Liberty City, για μία καλύτερη ζωή αλλά και να βρει κάποιους από το μυστηριώδες παρελθόν του. Αν και το παιχνίδι ξεκινάει όπως σχεδόν όλα τα παιχνίδια της σειράς, δηλαδή γνωρίζεις κάποιους και τους κάνεις δουλειές με ανατάλλαγμα κυρίως χρήματα, το σενάριο είναι πολύ πιο δουλεμένο καθώς οι ανατροπές είναι τέτοιες που κάνουν το παίκτη να συμπαθήσει τον πρωταγωνιστή, πράγμα που δεν συνέβαινε παλιότερα. Είναι τέτοια η πλοκή που ο Niko γίνεται ένας από τους τραγικότερους πρωταγωνιστές σε video game.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο κόσμο του παιχνιδιού. Πρώτα η πόλη της Liberty City. Πρόκειται για μία μικρογραφία της Νέας Υόρκης όπου πραγματικά μπορείς να βρεις τα πάντα από χαμόσπιτα μέχρι ουρανοξύστες, εκκλησίες, νοσοκομεία, αστυνομικά τμήματα, comedy clubs, strip clubs και πολλά πολλά άλλα.Η πόλη σφίζει από ζωή και η ποσότητα της δουλειάς που έχει γίνει στη κατασκευή της πρέπει να είναι απίστευτη. Έπειτα είναι λεπτομέρειες όπως τα προγράμματα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που έχουν φτιαχτεί, το γεγονός ότι μπορείς να παίξεις μπιλιάρδο,bowling, βελάκια (darts), που σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Η Rockstar έχει φτιάξει ένα απίστευτο κόσμο γεμάτο ζωή που δείχνει πως είχε δώσει πολύ μεγάλη σημασία σε αυτό το τομέα.

Γραφικά το παιχνίδι είναι πανέμορφο. Δεν θυμάμαι να έπεφτε σε σκηνές δράσης το frame-rate, ακόμα και στις πολύ έντονες, πράγμα ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Τα ανθρώπινα μοντέλα είναι λεπτομερέστατα. Γενικά η μηχανή γραφικών κάνει θάυματα στο παιχνίδι. Ο ήχος είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και τα voices των πρωταγωνιστών ταιριαστά και ποιοτικότατα.

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι αρκετά μεγάλη. Όμως το gameplay είναι τέτοιο που δεν το βαριέσαι έύκολα. Ο τίτλος περιέχει και multiplayer που όμως δεν έχω ασχοληθεί καθόλου.

Μειονεκτήματα στον τίτλο υπάρχουν. Όμως δεν είναι τέτοια που να μειώνουν την ποιότητα του παιχνιδιού.

Tο GTA IV ήταν από τα κορυφαία παιχνίδια του 2008. Tα 10ρια έπεφταν βροχή και όχι άδικα. Το παιχνίδι είναι μία από τις πιο πλήρεις gaming εμπειρίες μέχρι σήμερα!

Starting over again...

Η αλλαγή χρόνου και οι μέρες ξεκούρασης πριν την αλλαγή μου έφεραν στη σκέψη αυτή τη γωνιά. Πάντα όμως κάτι βρισκόταν στη μέση και δεν έγραφα. Για να δούμε αν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό.

Ο Δεκέμβρης ήταν ο πιο ξεκούραστος μήνας εδώ και πολύ καιρό. Από τα 22 ημερομίσθια, τα 11 ήμουν σε άδεια καθώς έπρεπε να πάρω και τις τελευταίες μέρες που δικαιούμουν. Ο Δεκέμβρης βέβαια τελείωσε και τώρα ξεκινάμε με όρεξη για τις νέες προκλήσεις που θα έχουμε στο νέο έτος. Το καλό είναι πως είμαι ενήμερος για τις προκλήσεις των πρώτων μηνών τουλάχιστον και όσο και αν φαντάζουν βουνό ξέρω πως θα ανταπεξέλθω σε αυτές.

Κάτι που θέλω είναι να ξαναρχίσω να ασχολούμαι με το blogging, όχι μόνο σε επίπεδο γραψίματος αλλά και διαβάσματος. Είναι κάτι που μου έχει λέιψει καθώς είναι από τις πιο επικοδομητικές εμπειρίες της μέχρι τώρα ζωής μου.