Code Μonkey

Αφήνω τις ευχές για το καινούργιο έτος για αύριο ή αργότερα, ανάλογα τα κέφια. Στη θέση τους ανεβάζω αυτό το post για το τραγούδι Code Monkey που μου έδειξε χθες ο Θοδωρής μέσω του παραπάνω video. Αφού δεν το ανέβασε ο ίδιος στο blog του, είπα να το κάνω εγώ. Από χθες έχουμε λιώσει και οι δύο να το ακούμε. Εγώ το έβαλα και ήχο στο κινητό :)
Εδώ να πω πως μου αρέσει η δουλειά του προγραμματιστή, όπως και το επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι τώρα. Το λέω αυτό για να μη νομίσει κάποιος πως αισθάνομαι άσχημα για αυτό και μου αρέσει το τραγούδι αυτό.
Το Code Monkey είναι μία δημιουργία του Jonathan Coulton, ο οποίος surprise,surprise ήταν προγραμματιστής πριν παραιτηθεί και αρχίσει να γράφει τραγούδια.
Αφιερωμένο σε όσους γράφουν κώδικα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!

Ο Javatzis σας εύχεται Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά!!!!

Χριστουγεννιάτικες αγορές!

Όταν πλησιάζουν γιορτινές μέρες με πιάνει μία τάση να αγοράζω πράγματα για το PC. Αυτή η τάση βέβαια, με την επικείμενη άφιξη του αυτοκινήτου αναμένεται να εκκλήψει. Έτσι και αλλιώς έχω φτιάξει ένα PC όπως ακριβώς το θέλω και δεν πιστεύω να χρειστεί οποιαδήποτε αναβάθμιση για 2-3 χρόνια τουλάχιστον.
Όμως μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα κάτι υστερούσε. Αυτό δεν ήταν άλλο από την οθόνη. Η LG (CRT 17 ίντσες) που είχα από την εποχή που ήμουν φοιτητής, από το δεύτερο εξάμηνο δηλαδή, αν δεν κάνω λάθος 6,5 χρόνια πριν, είχε αρχίσει να δείχνει τα χρόνια της. Η φωτεινότητα της είχε μειωθεί και ο όγκος της παρέμενε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα. Πλέον οι τιμές των LCD έχουν πέσει αρκετά οπότε θεώρησα ότι έπρεπε επιτέλους να την αλλάξω. Μετά από έρευνα αγοράς κατέληξα στην LG 20'' L206WTQ-SF WIDE SILVER η οποία και ήρθε εχθές! Η οθόνη αυτή υποστηρίζει DVI-D, σύνδεση δηλαδή ψηφιακή και όχι αναλογική με την κάρτα γραφικών. Μόνο και μόνο που η ανάλυση έχεια νέβει από 1024x768 σε 1680x1050 με έχει ενθουσιάσει.
Παρέα αγόρασα και το expansion του Oblivion, το Shivering Isles. Review, όταν τελειώσω και το expansion για το καλύτερο ίσως RPG που δημιουργήθηκε ποτέ.

That's gona leave a mark!

Αυτή η εβδομάδα είναι η πιο κουραστική στην σύντομη επαγγελματική μου καριέρα. Ανεβάσαμε καινούργιο layout στο site την προηγούμενη, και αυτή τρέχουμε για να διορθώσουμε λάθη κ.α. Μόλις πριν λίγο, λοιπόν, σε ένα διάλλειμα είπα να δω τι γίνεται στον κόσμο του gaming. Και έπεσα στο παρακάτω teaser trailer:



Ο Δούκας μετά από πολλά χρόνια επιστρέφει στις οθόνες των PC, σε ένα game που θα μπορούσε να είναι συνομήλικο του Half-Life, ίσως και γηραιότερο. Πάντως ίσως να είναι καλύτερα έτσι, αφού από ότι φαίνεται θα εκμεταλλεύεται πλήρως τη σύγχρονη τεχνολογία τουλάχιστον όσο αναφορά τα γραφικά. Είδωμεν!

Στους "16" ο Θρύλος!

Η Ολυμπιακάρα τα κατάφερε! Κέρδισε 3-0 την Βέρντερ Βρέμης και προκρίθηκε στους 16 του Champion's League.
Είναι, πραγματικά, εντυπωσιακό ελληνική ομάδα να περνάει από όμιλο που έχει μία ισπανική, μία γερμανική και μία ιταλική ομάδα. Ομάδες δηλαδή, από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Εχθές, (είχα την τύχη να δω τον αγώνα από το Supersport) ο Ολυμπιακός έπαιξε για μία ακόμα φορά όπως έπρεπε, απέναντι σε μία ομάδα που ήξερε να επιτίθεται αλλά όχι να αμύνεται. Δηλαδή κάθησε πίσω και αμυνόταν ψάχνοντας τα κενά που αφήναν οι Γερμανοί για αντεπιθέσεις. Κι'όμως το πρώτο γκολ ήταν απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, στην πρώτη ολοκληρωμένη επίθεση του Ολυμπιακού. Έπειτα κράτησε με νύχια και με δόντια το 0 στην άμυνα χάνοντας όμως κάποιες αξιόλογες ευκαιρίες πάντα σε αντεπιθέσεις. Και στο 70' ξαναχτύπησε με την κεφαλιά του Ντάρκο. Έπειτα, αν και οι επιθετικοί της Βέρντερ δείχναν να προσπαθούν, οι αμυντικοί είχαν πελαγώσει. Στο πρώτο κόρνερ μετά το γκολ ο Ιέρο έκανε το 3-0 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
H Βέρντερ είχε στο συγκεκριμένο ματς μία φλύαρη υπεροχή. Σαφώς, έκανε παραπάνω ευκαιρίες αλλά χωρίς ευτυχή κατάληξη. Και αυτή την υπεροχή την είχε γιατί ο Ολυμπιακός την άφησε, με το πανέξυπνο σύστημα που ακολούθησε.
MVP ο Στολτίδης χωρίς όμως ΚΑΝΕΙΣ από την ομάδα να υστερεί. Δεν φάνηκε και η απουσία του Τζόλε. Πολλά μπράβο και στον Τάκη Λεμονή που έχει ακούσει τα πάνδεινα, για ένα ακόμα εξαιρετικό κοουτσάρισμα.
Ο Ολυμπιακός πλέον βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Μπορεί από αυτή του την περιπέτειά με τις κατάλληλες προσθήκες να ανέβει επίπεδο, σαν ομάδα. Πλέον δεν υπάρχουν λόγοι για κωλλυσιεργείες. Τα κενά που υπάρχουν είναι ορατά. 2-3 καλές προσθήκες και μπορεί να πάει ακόμα καλύτερα

Ο κύβος ερρίφθη!

Μετά από δύο μήνες συνεχούς (γκουχ, γκουχ) ψαξίματος για αυτοκίνητο, φαίνεται πως καταλήξαμε στο μικρομεσαίο της Toyota. Yaris is the chosen one!!
Γιατί όμως Yaris; Λοιπόν, με λίγα λόγια γιατί είναι πιο αυτοκίνητο. Με κέρδισε τόσο η άνεση στο εσωτερικό που ήταν πολύ πιο ποιοτικό από τα άλλα όσο και η πολύ καλή οδική του συμπεριφορά. Το design του εξωτερικά δεν με εντυπωσίασε αλλά από όσα είδαμε έρχεται δεύτερο με διαφορά. Άλλωστε θα ήταν μεγάλο λάθος να πάρουμε αυτοκίνητο μόνο και μόνο για το design του. Το αυτοκίνητο είναι εργαλείο, όχι μπιχλιμπίδι. Βέβαια η τιμή του είναι λίγο τσιμπιμένη. Για την ποιότητα του όμως , χαλάλι. Ακόμα η μηχανή του είναι από τις πλέον αξιόλογες στην αγορά.
Θεού θέλοντος μέσα στην εβδομάδα θα γίνει η παραγγελία, και το αυτοκίνητο θα έρθει από Γενάρη ( να μην πληρώσουμε τζάμπα τέλη για το '07). 1300 cc,5θυρο, έκδοση Terra ή Luna Όσο για χρώμα πάμε για αστρικό μπλε ή, αν δεν έχει, μπλε του ουρανού.
Όταν με το καλό το πάρω θα post-άρω φωτογραφίες!!

Τρέλανε τους όλους ρε ομαδάρα!

ΟΚ, εχθές ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλή μπάλα. Αν εξαιρέσει κανείς το διάστημα 30'-35 που έτρεξε για να ισοφαρίσεί, επιθετικά δεν έδειξε τίποτα καλό. Έπαιξε όμως έξυπνα, με μυαλό. Κάθησε πίσω για να μπλοκάρει τη Λάτσιο και στις αντεπιθέσεις χτύπησε και τα κατάφερε.
Έτσι, ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που φέρνει δύο "διπλά" σε όμιλο του Champions League.
Πάντως παρόλ'αυτά η ομάδα κινδυνεύει να συνεχίσει στο ΟΥΕΦΑ ή και να μείνει εκτός Ευρώπης, αν χάσει την τελευταία αγωνιστική, πράγμα ατυχές για την πορεία μέχρι τώρα. Γιατί πάντα όταν ο Ολυμπιακός είναι στο κόλπο της πρόκρισης δεν του "κάθεται" και το άλλο αποτέλεσμα του ομίλου. Τουλάχιστον κρατάμε την τύχη στα χέρια μας. Αν κερδίσουμε ή φέρουμε ισοπαλία μέσα στο Καραϊσκάκη, προκρινόμαστε στη φάση των "16" της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ε, όχι να κόψουνε και τον Bob!

Σίγουρα υπάρχουν πολύ σημαντικότερα θέματα στις μέρες μας με την σύμπτυξη των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. Έγω όμως θα ασχοληθώ με μία είδηση της προηγούμενης εβδομάδας.Ένα θέμα για το οποίο διάβασα αρκετά άρθρα στην ελλήνική blog-όσφαιρα. Πάνε να κόψουνε το καλύτερο κόμικ της ελληνικής TV, με την δικαιολογία ότι σε ένα συγκεκριμένο επεισόδιο, από αυτά που το Channel 9 έχει δείξει χιλιάδες φορές αφού έχουν πάρει τα δικαιωματα μόνο των δύο πρώτων κύκλων, φαίνεται να περιέχει σκηνές βίας(!!!!). Και έλεγα από που μου βγαίνει όλη αυτή η επιθετικότητα τώρα τελευταία! Έλεος, κατηγορούν το πλέον μη βίαιο κόμικ, ακόμα και τα κόμικ του Disney έχουν περισσότερο αίμα.
Βέβαια οι κακές οι γλώσσες επισημαίνουν πως η φασαρία δεν γίνεται για τις "σκηνές βίας" αλλά λόγω του ότι ο Bob είναι υπερβολικά χαρουμενο σφουγγάρι, σε σημείο να χαρακτηριστεί gay. Άρα επηρεάζει τη σεξουαλικότητα των ανήλικων. Αν ήταν έτσι ρε παλικάρια όλοι θα ήμασταν gay και κομμουνιστές, χωρίς τίποτα από τα δύο να είναι κατακριτέο, (βλέπε στρουμφάκια) και serial killers (βλέπε G.I. Joe). Κόβουν αθώες εκπομπές αντί να κόψουν άλλες και άλλες εκπομπές της ελληνικής TV, όπως εκπομπές που αναδεικνύουν την φραπελιά σαν υπερ-φάρμακο ή εκπομπές που βάζουν ψυχικά άρρωστους ανθρώπους να γελιοποιούνται, τραγουδώντας βλακείες. Αλλά εκεί υπάρχουν συμφέροντα που δεν τα ακουμπά το ΕΣΡ.
Ο καλύτερος σχολιασμός της είδησης από τον tragedian. Toν παραθέτω άνευ λοιπών σχολίων:

"Άμεση ήταν η αντίδραση του ΚΚΕ που εύστοχα απέδωσε τις προσπάθειες σπίλωσης του Μπομπ στην αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να μας αποπροσανατολίσει από την επικείμενη ιδιωτικοποίηση του Τραγανού Κάβουρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει σχέδιο των βιομηχάνων που επιδιώκουν τη διοχέτευση των λυμάτων του Ασωπού στο βυθό του Μπικίνι. Οι εκδόσεις Γεωργιάδη ετοιμάζουν πυρετωδώς τρίτομη βιογραφία του Μπομπ του Μάστορα η οποία, με παρέμβαση του υπουργείου παιδείας, θα μοιραστεί στους μαθητές της έκτης δημοτικού. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε..."

Lost

Πλέον δεν βλέπω πολύ τηλεόραση. Δεν βλέπω πάνω από 2-3 σήριαλ τη χρονιά, αν και φέτος δεν βλέπω ούτε τόσο. Το μοναδικό σήριαλ που παρακολουθώ ( και όχι από την TV βέβαια) είναι το Lost. Την προηγούμενη εβδομάδα τελείωσα τον 2ο κύκλο (ναι ξέρω πως είμαι ένα κύκλο πίσω).
Το Lost είναι η καλύτερη σειρα που μας έχει έρθει από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Με ένα καταπληκτικό, μυστιριακό σενάριο που σε κρατά καθηλωμένο σε κάθε επεισόδιο, με ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ τροπή, και μοναδικούς χαρακτήρες δεν είναι τυχαία το Νο1. Ειδικά η τροπή που παίρνει είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να γίνει στο επόμενο επεισόδιο. Το μόνο σήριαλ , που θα μπορούσε να το χτυπήσει, είναι το Heroes αλλά νομίζω θα πρέπει να κοπιάσει για να το πετύχει, αν και από αυτό έχω δει μόνο το 1ο επεισόδιο του πρώτου κύκλου.
Έχω κατεβάσει ήδη την τρίτη season και δεν είναι τυχαίο πως είναι η μοναδική σειρά που κρατάω τα επεισόδια αφού τα δω.
Ο λόγος που είμαι μία season πίσω είναι γιατί κάθε φορά βλέπω Lost μαζί με την Αναστασία, οπότε για να δούμε πρέπει να συμβαδίσουν τα ωράριά μας, πράγμα που όσο πάει γίνεται πιο δύσκολο. Επίσης κάθε φορά βλέπουμε δύο επεισόδια( πολύ καλύτερα από το να βλέπουμε μία οποιαδήποτε ταινία). Έχει γίνει θεσμός και πραγματικά το χαιρόμαστε.

Let's download the Internet!

Download the Internet

Credits στο W3Schools.

Peja's on fire!

Πήρε μπρος ο παικταράς. Στο χθεσινό αγώνα με τους L.A. Lakers πέτυχε 36(!!!) πόντους με 10 στα 13 τρίποντα. Μα καλά NBA Live έπαιζε;
Ο μόνος παίκτης στην ιστορία των Hornets που πετυχαίνει τόσους πόντους από τρίποντα. Με μέσο όρο που μετά από 4 παιχνίδια, χωρίς ήττα, φτάνει στους 19 πόντους ( ας όψεται το προηγόυμενο που είχε μόλις 5 πόντους) οδηγεί, μαζί με τους συμπαίκτες του, τους Hornets στην κορυφή της περιφέρειας τους. Λέτε να κάνουν καμία έκπληξη οι "σφήγκες";

Guybrush Threepwood? What kind of a name is that?

Σήμερα το πρωί διαβάζοντας ένα αφιέρωμα στην σειρά adventures Monkey Island στο GameOver.gr το παρακάτω απόσπασμα μου έλευσε μια μεγάλη απορία:

"Παρεμπιπτόντως, αν τόση ώρα αναρωτιέστε τι σόι όνομα μπορεί να είναι αυτό το «Guybrush», ουσιαστικά προέρχεται από το...Deluxe Paint, το πρόγραμμα που χρησιμοποίησαν οι developers του πρώτου Monkey Island για να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες! Τι συνέβη; Μόλις τελείωσαν τη δουλειά τους και μιας που ο κεντρικός ήρωας δεν είχε ακόμα όνομα, έσωσαν το αρχείο ως Guy (τύπος). Η κατάληξη των αρχείων του προγράμματος ήταν *.brush, οπότε όλο μαζί έμοιαζε κάπως έτσι: Guy.brush! Ε, δε θέλει και πολλή σκέψη για να φανταστείτε τη συνέχεια!"

Απλά απίστευτο!

Sam & Max : Season 1

Όταν, πριν χρόνια, είχα δοκιμάσει το Sam & Max: Hit the Road, δεν μου είχε κάνει καθόλου καλή εντύπωση. Με προβλημάτιζε που το αποθέωνε όλος ο κόσμος. Πρίν 1 χρόνο έμαθα ότι θα έβγαζαν νέες περιπέτειες, όχι όμως από τη Lucas, αλλά από μία άλλη εταιρεία την Telltale games, αφού η Lucas σταμάτησε να παράγει adventures. Θεώρησα πως δεν άξιζε τον κόπο να ασχοληθώ. Τολμώ να πω ότι διαψεύστηκα! Το παιχνίδι αυτό είναι καταπληκτικό.
Το Sam & Max : Season 1 αποτελείται από 6 επεισόδια,έξι δηλαδή αυτοτελή adventures,των 100+MB το καθένα. Βέβαια δεν θα πρότεινα σε κανένα να τα παίξει με λάθος σειρά γιατί μπορεί να μην καταλάβει ορισμένα πράγματα.
Στο παιχνίδι γίνονται απίστευτα πράγματα που δεν θα ήθελα να αποκαλύψω. Το σενάριο είναι πραγματικά καλοδουλεμένο καθώς είναι του Steve Purcell (αυτού που έφτιαξε και το Hit the Road), το humor ξεχειλίζει σε όλο το adventure, και το οπτικοακουστικό κομμάτι χωρίς να είναι κορυφαίο, κλείνει αρμονικά το όλο πακέτο.
Είναι τόσο καλό που με έβαλε σε σκέψεις να ξαναδοκιμάσω το Sam & Max:Hit the Road.

Αγορά αυτοκινήτου!

Ήρθε η ώρα να αγοράσω το πρώτο αυτοκίνητο! Πλέον η οικογένεια το έχει πάρει απόφαση, εγώ ήμουν έτοιμος από καιρό, και το ψάξιμο έχει ήδη αρχίσει.
Το αυτοκίνητο θα οδηγώ εγώ και ο μπελάς...έ ήθελα να πω η Αναστασία. Πρέπει να είναι πεντάθυρο γιατί ένας τουλάχιστον από τους γονείς πρέπει να κάθεται πίσω.
Για να μην ακούσω τα γνωστά περί περιβάλλοντος κλπ, να πω πως στην οικογένεια (5 άτομα) δεν υπήρχε ούτε παλιά ούτε τώρα κάποιος με αυτοκίνητο.
Οι βασικοί υποψήφιοι, όλοι από την πόλη του ανατέλλοντος ηλίου, είναι τα Mitsubishi Colt 1.3, Toyota Yaris 1.3 Terra, Nissan Micra 1.4 Accenta , Daihatsu Sirion 1.3, Suzuki Swift 1.3 GL Special. Καθένα με πλεονεκτήματακαι μειονεκτήματα.
Μέχρι τώρα έχουμε δει μόνο το Colt το οποίο μας εντυπωσίασε με την ευρυχωρία του και το νεανικό του look. Στα μείον είναι πως στην αντιπροσωπεία που πήγαμε δεν έκαναν κάτι επιπλέον δώρο,πχ ζάντες ή κάτι άλλο, όπως συνήθως κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις.
Προσωπικά,ξεκίνησα προκατηλλειμένος με το Yaris. Είναι το αυτοκίνητο για το οποίο έχω ακούσει τα πιο πολλά θετικά. Είναι και σχεδιασμένο από Έλληνα (άσχετο). Όμως η τιμή του, πιο ψηλή από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές, είναι ίσως το μοναδικό μειονέκτημα, μέχρι στιγμής. Όπως όμως μου είπε κάποιος "Στο αυτοκίνητο ότι πληρώνεις παίρνεις".Υπάρχει βέβαια και η λύση της δόσης :). Καλά να είμαστε θα πάμε να το δούμε αύριο το απόγευμα.
Το καλό είναι ότι έχουμε καιρό να το ψάξουμε καθώς η αγορά θα γίνει κατά το Δεκέμβρη που οι αντιπροσωπείες ρίχνουν τις τιμές τους, για να δείξουν αυξημένες πωλήσεις.

Path of Neo

Πρίν λίγο τελείωσα το Path of Neo . Το παιχνίδι, ένα action τρίτου προσώπου, είναι βασισμένο στη τριλογία του Matrix και σου δίνει τη δυνατότητα να παίξεις με το Neo και να δεις όλη τη διαδρομή που διένυσε μέχρι να γίνει ο "One".
Γραφικά, το παιχνίδι είναι καλό αν και σε ανοικτούς φωτεισμένους χώρους χαρακτηρίζεται από μια θολούρα. Η ένδειξη antialiasing την οποία μπορείς να αλλάξεις δεν βελτιώνει τα πράγματα, το μόνο που επηρεάζει είναι την ποιότητα απεικόνισης των χαρακτήρων.
Ο Neo έχει άπειρες κινήσεις με τις οποίες μπορεί να ρίξει ξύλο κάθως και άλλες ικανότητες τις οποίες μαθαίνει κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως να σταματά σφαίρες κλπ.
Παρόλα αυτά το παιχνίδι είναι κατώτερο των περιστάσεων. Δεν σε συνεπαίρνει όπως οι ταινίες, είναι σχετικά μικρό και δεν σου αφήνει την αίσθηση του ότι κατάφερες κάτι. Ακόμα τα video που προηγούνται των πιστών αποτελούνται από κομμάτια της τριλογίας ψιλοάσχετα μεταξύ τους και έτσι δεν βοηθάνε στο να θυμηθείς την υπόθεση. Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα μέτριο παιχνίδι και τίποτα παραπάνω.
Επόμενο παιχνίδι: Sam & Max: Season 1

Peja is back!

Στο ποδόσφαιρο μπορεί να είμαι ολυμπιακών φρονημάτων, στο μπάσκετ όμως είμαι ΠΑΟΚ! Είμαι ΠΑΟΚ από την εποχή που στην ομάδα παίζανε παίκτες όπως ο Κόρφας, ο Πρέλιεβιτς, ο Μακρέϊ, δηλαδή την εποχή που έξω πήγαινε καλά και μέσα είχε αρχίσει να χάνει έδαφος από τον Ολυμπιακό κυρίως. Μεγάλοι παίκτες τότε παίζανε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ίσως ο μεγαλύτερος, σε αξία, παίκτης ήταν ο Peja Stojakovic, ο οποίος ήρθε και σε πολύ μικρή ηλικία. Στα 21 του και αφού είχε ξεχωρίσει ήδη στον ΠΑΟΚ, άνοιξε τα φτερά του για το μαγικό κόσμο του NBA. Εννιά χρόνια τώρα έχει αποδείξει πως είναι ένας από τους καλύτερους,αν όχι ο καλύτερος σουτέρ στον κόσμο. Και ας μην είχε την τύχη να παίξει σε κάποια από τις ομάδες τίτλου, με εξαίρεση κάποια χρόνια στους Kings, που επί εποχής Divac και Webber, έφταναν στα play-offs, όπου τα κάνανε μαντάρα.
Μέχρι πρόπερσυ ήταν στους Indiana Pacers, μετά από ανταλλαγή των Kings.Από πέρισυ, πάλι με ανταλλαγή, πήγε στους New Orlean Hornets. Σε 13 αγώνες είχε 17,8 πόντους ξεκινώντας σε όλους βασικός. Έκει που έβρισκε τον εαυτό του ήρθε ένας τραυματισμός που τον άφησε έξω για 319 μέρες. Προχθές επέστρεψε σε φιλικό σημειώνοντας 13 πόντους και άλλους 7 εχθές.
Γνώμη μου είναι πως ο Peja δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Σε ηλικία 30 χρονών έχει ακόμα πολλά να δώσει τόσο στο NBA όσο και στην εθνική ομάδα της χώρας του.

Τι γράφει το διαβατήριο σου κύριος;

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τη ταινία "Ας περιμένουν οι γυναίκες" παραγωγής 1998 και είναι ομολογουμένως,αν όχι από τις πιο αστείες, η πιο αστεία σκηνή. Στην εταιρία που εργάζομαι έχουμε πάθει "παράκρουση" με την εν λόγω ταινία.
Δύο μπαντζανάκηδες πάνε να συναντήσουν τις οικογένειες τους στη Θάσο, οι οποίες έχουν πάει εκεί για διακοπές, στο εξοχικό του τρίτου μπαντζανάκη. Ένα συμβάν όμως θα οδηγήσει σε ξεκαρδιστικές καταστάσεις και απίστευτες ατάκες.
Μπουλάς, Ζουγανέλης και Μπακιρτζής(ο ψαρομάλλης) δίνουν τα ρέστα τους σε μία ταινία που ας φαίνεται, από τον τίτλο, μισογύνικη, δεν είναι. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σατυρική. Ειδικά ο Ζουγανέλης πετά τη μία ατάκα μετά την άλλη. Παίζει και η αγγελικής ομορφιάς Αγγελική Ηλιάδη. Από μία εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος δεν είχε να επιδείξει τίποτα, όχι ότι τώρα έχει, αυτή η ταινία ξεχωρίζει.
Αν και από πολλούς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καμένη, εγώ πέρασα 90 όμορφα λεπτά βλέποντας την και τη συστήνω. Το μόνο που με απογοήτευσε είναι το απότομο τέλος

Το πρώτο διπλό

Έγινε και αυτό! Ο Ολυμπιακός νίκησε εκτός έδρας στο Champion's League! Πρώτη φορά ύστερα από 11 χρόνια και 31 αναμετρήσεις εκτός των συνόρων!
Το εντυπωσιακό δεν είναι η νίκη και τα στατιστικά αλλά ο τροπος παιχνιδιού της ομάδας. Αρχικά μπήκε στο γήπεδο συντηρήτικά και το 1ο ημίχρονο βγήκε εύκολα, αν εξαιρέσει κανείς το ανόητο γκολ που δέχθηκε. Κατάλαβαν ότι η Βέρντερ δεν είναι η ανίκητη ομάδα που περίμεναν και στο δεύτερο ημίχρονο παίξανε μπάλα. Πήραν προσπάθειες και όταν έγινε η δεύτερη αλλαγή ήρθε το γκολ της ισοφάρισης. Η Βρέντερ δεν βολευόταν με την ισοπαλία, ανοίκτηκε και ο Ολυμπιακός βρήκε τους διαδρόμους για να πετύχει άλλα δύο γκολ. Από το 70' και μετά ο Ολυμπιακός έπαιξε όπως τον ονειρεύονται οι οπαδοί του.
Άκουσα σήμερα το μεσημέρι το σποτάκι του χθεσινοβραδινού θριάμβου και ανατρίχιασα
Τέλος να πω δύο λόγια για τον προπονητή της ομάδας τον Τάκη Λεμονή. Πιστεύω πως πιστώνεται όλη την επιτυχία. Ένας άνθρωπος που πολεμήθηκε όσο λίγο από όλους μας, γιατί θεωρήθηκε πολύ λίγος για τον Ολυμπιακό. Παρόλ'αυτά με ένα απίστευτο κοουτσάρισμα οδήγησε την ομάδα του σε ένα μεγάλο θρίαμβο. Αυτός το έκανε. Ούτε ο Μπάγεβιτς, ούτε ο Σόλιντ ούτε κανένας άλλος ξένος προπονητής. Γιατί είδε απόλυτα λογικά το ματς, ξεκινώντας όπως έπρεπε για εκτός έδρας αγώνα και συνεχίζοντας κατάλληλα. Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν πίστευα σε αυτόν. Άρχισα να αλλάζω γνώμη από το παιχνίδι με τη Λάτσιο, γιατί δεν μπορεί να φταίει για όλα ο κοουτς αλλά και γιατί ήταν πλέον φανερό ότι τον πολεμούσαν εκ των έσω!
Δε θα ξεχάσω ποτέ το γκρό-πλάν στο βουρκομένο πρόσωπο του Λεμονή, δευτερόλεπτα πριν λήξει το χθεσινό ματς. Απέδειξε ότι πριν από προπονητής είναι οπαδός, την πονάει την ομάδα!

Javatzis proudly presents Dragon's Lair

Στις 10 Ιουλίου είχα γράψει ένα review για το adventure Keepsake που μόλις είχα τελειώσει. Είχα γράψει πως με είχε εντυπωσιάσει ένας γρίφος του παιχνιδιού, το Dragon's Lair. O πανέξυπνος αυτός γρίφος φαινόταν αρκετά εύκολος σχεδιαστικά, οπότε άρχισα σιγά σιγά να τον κατασκευάζω, χωρίς βιασύνη και με μεγάλες διακοπές μεταξύ των διαστημάτων που προγραμμάτιζα.Την βδομάδα που μας πέρασε, η κατασκευή του ολόκληρώθηκε επιτυχώς και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Μετά το beta testing που έγινε απ'εμού του ιδίου,του darkheart και της Αναστασίας, το παρουσιάζω εδώ.
Στο Dragon's Lair στόχος είναι να οδηγήσει ο χρήστης τον δράκο στη σπηλιά. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να ανταλλάξει τις θέσεις των χαρακτήρων σύμφωνα με την εικόνα στο κάτω μέρος της οθόνης. Αν και φαίνεται αρκετά εύκολο είναι ζόρικο παιχνιδάκι που θέλει αρκετή σκέψη για να βγεί.
Το Dragon's Lair είναι open-source. Έχει διαστάσεις 401x501 για να μπορεί να παίζει άνετα σε ανάλυση 1024x768 και άνω. Μπορείτε να το δοκιμάσετε εδώ και να το κατεβάσετε από εδώ. Σχόλια και παρατηρήσεις ευπρόσδεκτα. Καλή τύχη και καλή διασκέδαση!
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια: τον darkheart για την φιλοξενία του applet στη σελίδα του και τη βοήθεια του στο τέλος του applet καθώς και την Αναστασία για τη βοήθεια της κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αλλά και κατά το beta-testing της εφαρμόγής.

Ακολουθεί blogo-διαφήμιση!

Αρχές της προηγούμενης εβδομάδας και αφού γυρνάω από τη δουλειά κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή. Αφού διαβάσω τα αθλητικά, πληκτρολογώ το link του blog μου.Πατάω πάνω δεξιά στο link Σύνδεση και περιμένω να φορτώσει το blog μου. Ξαφνικά βλέπω στον πίνκα ελέγχου δύο αδημοσίευτα posts. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Πατάω στο link Προβολή Ιστολογίου και μου βγάζει ένα blog άσχετο. Άσπρο χρώμα με δύο μόνο posts."Πάει", λέω ,"τα 'παιξε το blogspot". Εκείνη τη στιγμή κοιτάω στο e-mail πάνω δεξιά και βλέπω autonat."Ας τα κομμάτια, η Αναστασία έφτιαξε blog!",όπου Αναστασία η μικρή μου αδερφή.
Ποτέ δεν είχα διαβάσει εκθέσεις της Αναστασίας, αλλά το στυλ γραφής της , απο ότι έχω δει δηλαδή, είναι καλό, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Ίσως γιατί είναι παραπλήσιο με το δικό μου. Πάντως θεωρώ πολύ θετικό ότι μπάινει σε μία τέτοια κοινότητα που σκέφτεται διαφορετικά που προβληματίζεται. Με εξέπληξε ευχάριστα για άλλη μία φορά.
Την κόλλησα ανεμοblogιά τελικά!

Mεταννοείτε!!

Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ωστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν.

Το βρήκα σε link από τη σελίδα του papo.

Εκλογές 2007

Πάνε και αυτές οι εκλογές. Δεν έγραψα τίποτα πιο πριν για να μην επηρεάσω θετικά ή αρνητικά κάποιον (συν του ότι αυτή την εποχή α)τελείωνω την κατασκευή ενός game applet και β)ασχολήθηκα κυρίως με την εθνική μπάσκετ :)). Αφού τελείωσαν όμως όλα, πλην του applet, θα γράψω 5 αράδες.
Ήταν ενδιαφέρουσες εκλογές. Εντάξει ξέραμε όλοι ποιό κόμμα θα κέρδιζε σημειώνοντας όμως απώλειες, που παρατρίχα να του στιχίσουν την αυτοδυναμία. Αλλά κανείς δεν περίμενε η αύξηση της δύναμης της αριστεράς θα ήταν τόσο μεγάλη, αν και είχε παρατηρηθεί μία τάση. Τέτοιες τάσεις έχουν παρατηρηθεί και στο παρελθόν πριν τις καάλπες, χωρίς όμως να φανούν στις κάλπες. Ούτε κανείς περίμενε το χαμηλό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ.
Το πιο ενδιαφέρον, παρεμφερές με τα παραπάνω, είναι η συνολική πτώση του δικομματισμού. Με σχεδόν 7% συνολική πτώση και τα επίπεδα πόλωσης να είναι ιδιαίτερα χαμηλά για τέτοια εποχή, ο λαός έστειλε μήνυμα πως δεν θα παραμείνει αγκιστρωμένος στα δύο μεγάλα κόμματα, αν αυτά δεν προσφέρουν στον τόπο αλλά και στον ίδιο το λαό. Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, κυρίως, στους νέους ψηφοφόρους, τους οποίους πήρε με το μέρος της η αριστερά.
Για μένα η αριστερά έκανε ένα μεγάλο λάθος. Δεν δεχόταν να συνεργαστεί σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας με το πρώτο κόμμα. Καταλαβαίνω την λογική να μη θέλει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ κάτι τέτοιο, αλλά τα "μικρά" κόμματα με αυτή την απόφαση δείχνουν πως δε θέλουν να πάρουν ευθύνες, να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων αλλά μόνο να κριτικάρουν το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα, γεγονός κάπως ανησυχητικό.

Simpsonize me!

Καταπληκτική σελίδα βάζεις την φωτογραφία σου και σε κάνει simpsonized. Αν και οι περισσότεροι θα την ξέρουν... Κάποια στιγμή πρέπει να δω και την ταινία.

Χόρεψα νησιώτικα! Γιάχχχ

Σήμερα πήγα στα βαφτήσια ενός ανηψιού μου(παιδί ξαδερφής μου). Συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις να γίνεται γλέντι μετά την βάφτιση. Λίγο το κρασί, λίγο η καλή διάθεση, λίγο μία απίστευτη κοπελιά που χόρευε εκείνη τη στιγμή, σηκώθηκα να χορέψω. Σημειώνω ότι είχα να χορέψω σε γλέντι γύρω στα 15 χρόνια. Οπότε το αποτέλεσμα δεν θα το έλεγα χορό αλλά χοροπήδηγμα. Τέλος πάντων ευτυχώς δεν υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό από αυτή την προσπάθεια. Τελικά δεν το έχω στο αίμα μου.Άλλη μια λυμένη απορία.
Δεν έμαθα και ποιά ήταν η κοπέλα γμτ.

I'm back!

Βασικά γύρισα την Πέμπτη. Πέρασα καταπληκτικά, σε ένα από τα πιό γεμάτα δεκαήμερα της ζωής μου. Μπάνιο στη θάλασσα, οδήγηση για εξοικίωση(είχα ενάμιση χρόνο να πιάσω τιμόνι) και τουρισμός στην γειτονική Βουλγαρία συνέθεσαν αυτό το δεκαήμερο. Αυτά περι κούρασης που έλεγα πήγαν περίπατο αφού κοιμόμουν 10 ώρες την ημέρα.
Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι οι δύο επισκέψεις στη Βουλγαρία.Πρώτον γιατί δεν είχα ξαναπεράσει τα σύνορα και δεύτερον γιατί είναι πολύ ενδιαφέρουσα χώρα. Πήγαμε σε μία πόλη 15 χλμ από τα σύνορα ,Γκότσε Ντέλτσε ή κάπως έτσι λέγεται. Στο δρόμο για την πόλη βλέπαμε εικόνες που παρέπεμπαν στην ελληνική ύπαιθρο περασμένων δεκαετιών. Άνθρωποι με κάρα που τα έσερναν μουλάρια, άλλοι που δούλευαν στα χωράφια τους. Αλλά και η πόλη θύμιζε πόλη του 60 και του 70
Στην πόλη αντιλήφθηκα ότι η Βουλγαρία είναι καλή χώρα για φτηνές διακοπές. Το εθνικό νόμισμα είναι το λέβα. 1 λέβα αντιστοιχεί σε μισό ευρώ. Για να καταλάβετε τι εννοώ μία 2 lt Coca cola έκανε 2 λέβα δηλαδή 1 ευρώ. Όλα τα παγωτά της Δέλτα(ναι της ελληνικής) ήταν μισοτιμής. Βασικά σχεδόν τα πάντα είναι μισοτιμής.Πήγαμε σε εστιατόριο, 3 άτομα, φάγαμε μέχρι σκασμού και δώσαμε 20 ευρώ σύνολο! Για τον γυναικείο πληθυσμό τί να πω; Δεν θα βρείτε Βουλγάρα κάτω των 30 που να είναι πάνω από 70 κιλά.Αδύνατες όλες. Του χρόνου σκέφτομαι να πάω να μείνω κάποιες μέρες, για να γνωρίσω την Bulgaria by night. Το μόνο μείον είναι πως οι περισσότεροι δεν ξέρουν αγγλικά.
Αυτά για τις διακοπές... Τώρα τα κεφάλια μέσα.

Διακοπές

Σε 8,5 ώρες περίπου παίρνω το τρένο που θα με πάει στο μέρος που θα κάνω διακοπές, στη γεννέτειρά μου, στη Δράμα. Αυτό το ταξίδι που ήταν προγραμματισμένο να γίνει σε 15 μέρες από αύριο, ευτυχώς γίνεται αυτή τη χρονική στιγμή. Είχα βαρεθεί την καθημερινή μονοτονία.
Γιατί είναι λάθος να πηγαίνεις διακοπές για να ξεκουραστείς. Διακοπές πας για να κουραστείς. Ποιό το νόημα να πάω κάπου και το μόνο που θα κάνω να είναι να βλέπω τηλεόραση ή να κοιμάμαι; Αυτά θα μπορούσα να τα έχω και στην Αθήνα. Διακοπές πας για να ξεφύγεις από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να ξεφαντώσεις, να δεις ένα μέρος, να χαρείς τις ομορφιές του, να κάνεις κάποια πράγματα που δεν έκανες όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Μετά όταν γυρίσεις πτώμα από την κούραση στην καθημερινότητα σου θα έχεις να λες και κυρίως να αναπολείς για ένα γεμάτο n-ήμερο που πέρασες. Χρόνο για να ξεκουραστείς θα έχεις, ενα ΣΚ είναι αρκετό. Μετά θα σου είναι και πιο εύκολο να πιαστείς με τη δουλειά σου, γιατί θα σου έχει λείψει.
Προσωπικά στο επόμενο 15θήμερο δεν θα γράψω κώδικα σε java, θα μπω ελάχιστα στο internet και δεν θα παίξω κανένα παιχνίδι. Έτσι όταν γυρίσω να μου λέιπουν και με μεγαλύτερη όρεξη να ασχοληθώ μαζί τους.

Barrow Hill!

Εχθές τελείωσα το Barrow Hill. Πρόκειται για ένα adventure πρώτου προσώπου φτιαγμένο με flash.Διασκέδασα πάρα πολύ με τον συγκεκριμένο τίτλο.
Στο παιχνίδι παίρνεις το ρόλο ενός ανθρώπου που περνά με το αυτοκίνητό του από τον λόφο του Barrow. Το όχημα σβήνει και εσύ ψάχνεις για βοήθεια. Βρίσκεις το τοπικό motel. Τι έχει γίνει εκεί;
Γραφικά είναι ένας από τους καλύτερους τίτλους που έχω δει. Μπορεί να έχω πολύ καιρό να παίξω first person adventure αλλά τόσα καλά γραφικά έχω δει μόνο στα τελευταία Myst. Σε άλλα fp adventures, όταν βλέπεις κάτι που είναι στο βάθος το βλέπεις πιξελιασμένο. Κατι τέτοιο δεν ισχύει εδώ. Στο site του παιχνιδιού, θα δείτε ότι πολλές οθόνες του παιχνιδιού είναι πιστή αντιγραφή πραγματικών εικόνων.
Το παιχνίδι έχει απίστευτη ατμόσφαιρα. Χωρίς να δείχνει σκοτωμένους, αίματα κλπ καταφέρνει να είναι τρομακτικό. Πολύ σπουδαίο ρόλο παίζει ο ήχος που σε βάζει στο κλίμα με διάφορα έξυπνα τρικ.
Οι γρίφοι είναι έξυπνοι, πρωτότυποι και όχι πολύ δύσκολοι.Ακόμα το παιχνίδι δεν είναι linear οπότε πολλοί γρίφοι μπορούν να γίνουν με διαφορετική σειρα.
Μοναδικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη animation από τους δυο χαρακτήρες που συναντάς στο παιχνίδι.
Το επόμενο game, σε δύο εβδομάδες, ύποθέτω πως θα είναι το Path of Neo.

Τη σύνδεσή μου...(3)

Ούτε να τό ήξερα πως η ιστορία με την ανανέωση θα έχει τόσα επεισόδια, όταν διάλεγα αυτό τον τίτλο. Δυστυχώς, δεν θα τελειώσει ούτε σήμερα. Το πρόβλημα παραμένει παρόλο που πέρασε μία εβδομάδα. Περιμένω πότε θα γίνει δηλαδή η τελευταία εργασία στη γραμμή. Ο υπάλληλος μου εξήγησε πως η όλη ιστορία κανονικά θα τελειώσει από μερα σε μέρα μα δεν είμαι και πολύ σίγουρος γι'αυτό. Εγώ φεύγω το Σαββάτο διακοπές και ο Θεός βοηθός. Ας τολμήσουν να μην αναβαθμίσουν την γραμμή μέχρι να γυρίσω και τα λέμε.
Ο υπάλληλος μου είπε πως η αναβάθμιση θα φτάσει μέχρι και τα 24 Mbps, το οποίο και είναι το μόνο καλό. Βέβαια αυτό κάνει την αγορά ενός router επιτακτική αλλά για αυτό θα ανησυχήσω το Σεπτέμβρη.

Αλλαγές

Αυτή η εβδομάδα που σε λίγο ολοκληρώνεται είναι διαφορετική, για μένα, από τις άλλες. Μιλάω για την επαγγελματική μου ζωή και το γεγονός ότι άλλαξα project. Τώρα βρισκομαι σε ένα αρκετά καλύτερο περιβάλλον, πιό μικρό πληθυσμιακά από το προηγούμενο. Τα άτομα εδώ είναι αρκετά φιλικά, όχι οτι είχα πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι με το προηγούμενο project. Αν κάτι μου λείψει από εκεί είναι ακριβώς αυτό, τα άτομα με τα οποία συνδιαλεγόμουν.
Τα projects στο νέο project δεν είναι στο τέλος τους και οι μισοί και βάλε λείπουν, οπότε είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να μάθω τα frameworks που χρησιμοποιούνται (velocity, struts), ώστε να είμαι έτοιμος όταν μου ζητηθεί.
Για το πρόβλημα με την σύνδεση θα επανέλθω το βράδυ ή αυριο.

Την σύνδεσή μου...(2)

Επειδή κάποιος μπορείνα έχει απορία τι έγινε με το πρόβλημα που γράφω στο προηγούμενο post ενημερώνω πως τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν πως δεν έχει γίνει μία τελευταία εργασία η οποία θα φτάσει το bandwidth εκεί που πρέπει. Με διαβεβαίωσαν μάλιστα πως αυτό θα γίνει μέσα στο ΣΚ. Το όλο θεμα, είπαν, δημιουργήθηκε γιατί αυτοί έχουν ενημερωθεί ότι ο συγχρονισμός (η αμέσως προηγούμενη εργασία δηλαδή ), έχει γίνει στις 8/8 ενώ πραγματικά αυτό έγινε στις 3/8,το θυμάμαι γιατί τότε είχα γράψει και post. Δηλαδή ο υπάλληλος του OTE έκανε την δουλειά του μία εβδομάδα νωρίτερα!!!! Για τη συνέχεια είδωμεν.

Την σύνδεσή μου...

Την προηγούμενη εβδομάδα αναβαθμίστηκε η σύνδεση μου.Πληροφοριακά έχω ADSL in a box. Η θεωρητική ταχύτητα έλεγε περίπου 8 Mbits(η σύνδεση λέει πότε 7,2 και πότε 8,1). Μου έκανε εντύπωση γιατί θα έπρεπε η θεωρητική ταχύτητα να φτάνει τα 10 Mbits, αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιατί έτσι και αλλιως η ταχύτητα ήταν καλή. Τα torrents φτάνανε τα 88kB/s ταχύτητα που δεν είχα ποτέ με την 768. Όταν όμως προσπάθησα να κατεβάσω κανονικά αρχεία από διάφορα sites, αφού βέβαια έκλεισα τα torrents, παρατήρησα πως ούτε εδώ η μέγιστη ταχύτητα ξεπερνούσε τα 88kB/s. Μετά από κουβέντα με τον darkheart έψαξα να δω ποιά η μέγιστη σύνδεση που υποστηρίζει το modem μου, το διάσημο στην ελληνική αγορά crypto f200. Βρήκα λοιπόν πως η μέγιστη είναι 8 Mbits(Δεν την γλυτώνω την αγορά router). Δηλαδή πουλάνε την αναβάθμιση των 10 Mbits με modem που φτάνει τα 8!! Τουλάχιστον λύθηκε η απορία μου γιατί η σύνδεση λέει περίπου 8 Mbits.
Το μυστήριο παραμένει βέβαια αφού μάλλον το modem ευθύνεται για χαμένη ταχύτητα που θεωρητικά φτάνει τα 256κΒ/s(10-8=2 Mbits). Άρα τα υπόλοιπα 1024 kB-88=936kB/s περίπου πού πήγαν;
Σήμερα ψάχνοντας λίγο παραπάνω είδα πως η crypto έχει στο site της 3 versions από drivers. Το απόγευμα θα δοκιμάσω τους τελευταίους μήπως και διορθώνουν κάτι. Το πιο πιθανό είναι να πάρω μετά την τεχνική υποστήριξη της Forthnet μήπως φταίει η γραμμή του δικτύου τους.
Αν κάποιος ξέρει κάτι ή έχει πάθει τα ίδια ας αφήσει ένα comment.

NBA live τέλος!

Όχι δεν έπαιξα ολόκληρη σεζόν. Δεν είμαι τόσο κολλημένος με το μπάσκετ,όχι ότι θα ήταν κακό.Έπαιξα 5-6 παιχνίδια και δεν άντεξα άλλο. Δεν με πείραξαν τα πολλά πλήκτρα, άλλο για lay-up,άλλο για κάρφωμα, άλλο για σουτ, απλά το γεγονός ότι κάθε παιχνίδι δεν έχει διαφορά απο το επόμενο, παρα μόνο στο χρώμα των φανελών. Ίσως μεγάλωσα πια για τέτοια games, δεν ξέρω. Δεν με εντυπωσίασε όπως το αντίστοιχο το 2003.Για να μην προσθέσω ότι έτρωγε 3 και κατι GB χώρου.
Στην θέση του έβαλα το Barrow Hill.Adventure σκοτεινό, που το κάνει πιο σκοτεινό ή 5ετίας οθόνη μου.

Update:Μια ενδιαφέρουσα είδηση που έμαθα σήμερα είναι ότι το καινούργιο NBA live θα περιέχει και τις 8 κορυφαίες εθνικές ομάδες, σύμφωνα πάντα με την κατάταξη στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας. Επιτέλους στην EA βγάζουνε τις παρωπίδες για να κάνουν λίγο πιο ενδιαφέρον το είδος.

Saw 3

Μόλις είδα το Saw 3, την Unrated έκδοση . Η αλήθεια είναι ότι είμαι σε ένα μικρό σοκ αυτή τη στιγμή. Ανατρεπτικό όπως όλα τα προηγούμενα αλλά όχι τόσο καλό.
Προσωπικά δεν βλέπω θρίλερ. Όχι γιατί φοβάμαι, αλλά δεν βρίσκω κάτι το συναρπαστικό σε τέτοιου είδους ταινίες. Με την σειρά Saw ψιλοκόλλησα.
Βέβαια έχω και τα παράπονά μου. Δηλαδή πόσο πιο βίαιη και απάνθρωπη μπορεί να γίνει μία ταινία. Το Saw 4 λένε θα είναι ακόμα πιο βίαιο. Ο Χρίστος και η Παναγία. Τόσο δύσκολο είναι να βάλουν ένα happy end, έστω που και που.Ήμαρτον.
Κρίμα που πέθανε η γιατρός πάντως.

Ήρθανε!

Σήμερα το πρωί ήρθανε τα πράγματα που είχα παραγγείλλει! Το απόγευμα έχει "χειρουργική" επέμβαση στο pc! Θα έχω 1,5 GB μνήμη!!!!! Ξέρω κάποιοι μπορεί να την θεωρήσουν λίγη. Αλλά για εμένα είναι ουσιαστικά διπλασιασμός της μνήμης! Θα ανεβάσω και photos.

Update1: Δεν είναι διπλασιασμός αλλά τριπλασιασμός καθώς είχα 512 ΜΒ RAM! θα κοιτάξω αν μπορέσω να προσθέσω και την παλιά 512 (Μπορεί να μην συμφέρει λόγω χρονισμού!). Το Update2 θα έχει τις photos :)

Update2:(Μουσική υπόκρουση StarWars)

Το USB stick!!!!!!!!



Θαυμάστε 1,5 GB!!!!


Το ποντίκι!!! ( Αυτή τη φωτογραφία την έβαλα για τη γελοία φωτιζόμενη ροδέλα)

Το Manhattan σώθηκε

Αφού σώσαμε το Manhattan επιτέλους, λέω να παίξω καμία σεζόν με την ομάδα του Peja, νομίζω ότι είναι οι Hornets, στο NBA live 07. Να ξεφύγουμε βρε αδερφέ από τα action games για λίγο. Για τους μπασκετόφιλους αναγνώστες έχω ακούσει ότι κάθε χρόνο βγαίνει κάποιο mod για ελληνικό πρωτάθλημα. Με λίγο search στο google κάτι θα βρεθεί.
Όσο για τον Δούκα τα είπα και σε παλιότερο post. Απλά όποιος το παίξει να κατεβάσει και το επίσημο patch γιατί αλλιώς το τελευταίο επίπεδο(episode 8) είναι πήχτρα στα bugs που δεν σε αφήνουν να το τελειώσεις.

Αγορές(2)

Αυτές τις μέρες με έχει πιάσει μία καταναλωτική μανία. Μετά τα δύο games την προηγούμενη βδομάδα,αυτή την εβδομάδα πήρα το κατιτίς για το PC αφού πάλι βρέθηκα στη Μέκκα της πληροφορικής (στη Στουρνάρη ντε!).
Έχουμε λοιπόν, ένα νέο ποντίκι με ροδέλα φωτιζόμενη (δεν το πρόσεξα πριν το αγοράσω!), προς αντικατάσταση του παλιού (που έπασχε από ροδέλα) και μία παραγγελία on-line. Η παραγγελία είναι: 1,5 GB RAM ένα USB-stick 1 GB και ένα w850 του αδερφού μου. Αναμένεται να έρθουν Δευτέρα ή Τρίτη.
Γενικά εχθές ήταν καλή μέρα καθώς όταν γύρισα σπίτι είδα ότι είχε αναβαθμιστεί η σύνδεση στα 7,2 Mbits. Αν και θα έπρεπε να έχει φτάσει στα 10 Μbits η ταχύτητα ήδη προκαλεί ζάλη.

Evan Almighty

Πήγα εχθές (ναι δευτεριάτικα) με τον αδερφό μου και είδαμε την παραπάνω ταινία. Πολύ καλή κωμωδία και άξια συνέχεια του Bruce Almighty. Ο Steve Carell και o Morgan Freeman δίνουν τα ρέστα τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο Evan Baxter(Steve Carell), ο αντίπαλος εκφωνητής στο Bruce Almighty, εκλέγεται βουλευτής στο Κογκρέσσο με σύνθημα ότι θα αλλάξει τον κόσμο.Και ενώ προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα νέα του καθήκοντα ο Θεός(Morgan Freeman) απαιτεί από αυτόν να φτιάξει μία κιβωτό.
Η ταινία έχει πολύ γέλιο και ο Steve Carell αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους καλύτερους κωμικούς που υπάρχουν.
Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στα Village στου Ρέντη έχει πεσει η τιμή του εισητηρίου κατά 1 ευρώ. Δεν ξέρω μάλλον είναι λόγω καλοκαιριού, αλλά είναι μία θετικότατη εξέλιξη.

Αγορές

Σήμερα το πρωί βρεθήκαμε με τον φίλτατο Θοδωρή στη Στουρνάρη όπως κάθε σωστό computer geek πρέπει να κάνει έστω μία φορά το μήνα (άντε το δίμηνο). Με την ευκαιρία αγόρασα το F.E.A.R και το Path Of Neo, ελέω γενεθλίων μου αλλά και γιατί πλέον είχαν αρκετά χαμηλή τιμή (14 και 10 Ευρώ αντίστοιχα). Αν έχει κανείς info για κάποιο από τα δύο ας αφήσει ένα σχόλιο.

Ποδόσφαιρο και δημοσιογραφία!

Τις τελευταίες ημέρες οι αθλητικοί δημοσιογράφοι πάνε να μας τρελάνουν. Πριν 3-4 βδομάδες οι μισές και βάλε εφημερίδες τα είχαν με την πολιτεία που δεν έκαναν καν την προσπάθεια να δώσουν στον Καστίγιο την φανέλα με το εθνόσημο. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά πως αναρωτιόντουσαν αν έχει ή πρόκειται να αποκτήσει η εθνική ομάδα παίκτη σαν τον Καστίγιο.
Με αφορμή την αδιαμφησβίτητη επιτυχία της εθνικής νέων, που μακάρι να την σηκώσουνε απόψε την κούπα, γράφουν σελίδες επί σελίδων για τα ταλαντούχα ελληνόπουλα που αποδεικνύουν ότι τελικά υπάρχει μέλλον στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ξαφνικά η απώλεια του Καστίγιο δεν υπάρχει πια.
Οι ενστάσεις μου είναι οι εξής:
α) Ο Καστίγιο έπαιξε στο Κόπα Αμέρικα που είναι μία διοργάνωση με όχι ιδιαίτερα κλειστές άμυνες. Δύο ομάδες έπαιξαν σοβαρή άμυνα και βρέθηκαν και οι δύο στον τελικό(Βραζιλία και Αργεντινή). Οι δημοσιογράφοι δεν μπήκαν στον κόπο καν αναρωτηθούν τι θα έκανε ο Νέρι αν έπαιζε το Μεξικό στο μουντιάλ (θα τον δούμε σε 3 χρόνια), ή αν μπορούσε να παίξει το ίδιο ελεύθερα στην δική μας εθνική ή έστω σε μία ευρωπαϊκή εθνική. Εγώ το Καστίγιο τον πάω είτε φύγει είτε όχι από τον Ολυμπιακό αλλά ο Νέρι διάλεξε μία εθνική που του ταιριάζει γάντι. Στην δική μας δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει τόσο.
β)Η Ελλάδα σε επίπεδο νέων και ελπίδων έχει συνεχή συμμετοχή σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ενώ κάθε δεκαετία έχει και μία συμμετοχή σε τελικό, τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει παραγωγή ταλέντων. Στην αξιοποίηση τους κολλάμε σαν χώρα. Το 1988 η τότε εθνική ομάδα ελπίδων έφτασε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Από αυτή την ομάδα μόνο ένας παίκτης έπαιζε το 1994 στο Μουντιάλ της Αμερικής, ο Νιόπλιας(πως τα φέρνει η μοίρα). To 1998 έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα.Βέβαια σε εκείνη την ελπίδων έπαιζαν κάποιοι από τους παίκτες του Euro 2004.Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι πόσο καλή εθνική ελπίδων ή νέων έχεις αλλά τι κάνεις για να αναπτύξεις τα ταλέντα αυτών των ομάδων. Ευτυχώς σχεδόν όλα τα παιδιά της σημερινής εθνικής νέων παίζουν ήδη επαγγελματικά, γεγονός που θα τους βοηθήσει να αναπτυχθούν αν πιστέψουν σε αυτούς οι προπονητές τους.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν για μία ακόμα φορά ότι σαν έθνος είμαστε υπερβολικοί. Οι δημοσιογράφοι ξέρουν τί γράφουν. Στην προσπάθειά τους να πουλήσουν το προϊόν τους γίνονται το ίδιο ή και περισσότερο υπερβολικοί. Κακά τα ψέμματα του Έλληνα του αρέσει αυτό. Του αρέσει να ακούει ότι η ομάδα του έκανε πρόταση στον τάδε σταρ της μπάλας, έστω και αν αυτό είναι ψέμμα, έστω και αν ο εν λόγω παίκτης θα προτιμούσε να σταματήσει την μπάλα από το να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Γενέθλια!

Σήμερα γίνομαι 26!!! Για αυτό και ο καλός μου φίλος Notis μου αφιερώνει το παρακάτω άσμα Thanx Notis:


Γιατί το προφίλ λέει 26 χρονών και εγώ το βλέπω σαν 30-4; Ίσως γιατί περίμενα μέχρι τώρα να έχω κάνει κάποια πράγματα παραπάνω. Εύχομαι να γίνω πιο δραστήριος σε κάποιους τομείς.

Υ.Γ: Το video το βρήκα στο youtube. Δεν το τράβηξα εγώ.Ποτέ δεν έχω ακούσει ζωντανά τον Σφακιανάκη τον οποίο θεωρώ φωναρα.Ούτε καν το video δεν έχω ακούσει αφού από τη δουλειά που είμαι δεν έχω ηχεία :)

Duke Nukem: Manhattan Project

Την Κυριακή έκανα format. Εντάξει βγάλτε όλη την κακία σας.Ατάκες του τύπου:"Format τί είν' τούτο;","Βάλε Mac με λειτουργικό Mclinux(Να μην γράψω και εγώ μία κακία;)και δεν θα ξαναδείς format"κλπ καλόδεχούμενες. Αφού πήγα να βρω serial number για φίλο χωρίς anivirus ,ή όπως το προφέρει ο ίδιος antivarious('ντάξει το παράκανα με τις κακίες) καλά να πάθω.Αφού έφαγα την μισή Κυριακή να περάσω τα απαραίτητα προγράμματα, αποφάσισα να εγκαταστήσω και τα games.
Αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα από το World Basketball Manager,(δύσκολη διοργάνωση το ελληνικό πρωτάθλημα για την ΠΑΟΚάρα!). Ήθελα κάτι ελαφρύ, να μπορώ να ασχοληθώ μαζί του από 10 λεπτά μέχρι κανένα 2ωρο.
Οι υποψήφιοι: το Tropico που αποκλείστηκε αμέσως λόγω του ότι είναι παιχνίδι στρατιγικής και τέτοιο έχω αυτή την εποχή (Warcraft),το Second Life(δοκιμαστικά) που αποκλείστηκε διότi είναι online όπως και το GW, το Pirates που αποκλείστηκε γιατί βρίσκεται στην αποθήκη στο υπόγειο ;) και το Duke Nukem: Manhattan Project.
Το συγκεκριμένο game ήταν στη συσκευασία της Fx 5600(μαζί με το θεϊκό Morrowind και το αδιάφορο για μένα GhostRecon) που ειχα αγοράσει όταν ήμουν φοιτητής. Το είχα παίξει και τότε αλλά ποτέ δεν το τερμάτισα.
Το πιό αστείο είναι πως το παιχνίδι περιέχει και trailer του Duke Nukem Forever παιχνίδι που δεν βγήκε ποτέ. Το DNF ετοιμαζόταν για πολλά χρόνια. Όμως λόγω του ότι άλλαζε συνέχεια μηχανές γραφικών(οι δημιουργοί του θέλανε πάντα την καλύτερη) δεν τελείωσε ποτέ. Ακόμα και τώρα υπάρχουν φήμες πως θα φτιαχτεί τελικά το παιχνίδι. Πάντως το trailer δειχνει ένα παιχνίδι με γραφικά Half-Life και τέτοιες καινοτομίες που θα έφερνε επανάσταση στο είδος. Κρίμα.
Το Manhattan Project είναι ένα platform παρόμοιο με το πρώτο Duke Nukem αλλά όλοι οι χαρακτήρες και τα αντικείμενα είναι 3D. Η κίνηση πάντως είναι αποκλειστικά 2D. Αρκετά όμορφα χρώματα για την εποχή, αστείοι αντίπαλοι και ο Δούκας σε μεγάλα κέφια.Ότι πρέπει για να σκοτώσεις την ώρα σου.

MGS 4

Ο μόνος σοβαρός λόγος που κάποια στιγμή μπορεί να πάρω PS3:



Το παιχνίδι αναμένεται όσα λίγα και μακάρι να το βγάλουν και σε pc, αν και κάτι τέτοιο είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Οι δύο καλύτερες διαφημίσεις!

Αν και για το Internet ποτέ δεν χρησιμοποίησα ΟΤΕ, στις διαφημίσεις τους παραδέχομαι.

Keepsake

Τέλος και το Keepsake. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό adventure. Έχω την τύχη τα δύο τελευταία adventure που έχω δοκιμάσει να είναι μικρά διαμάντια.Αναφέρομαι στο Keepsake και στο Moment of Silence. Όμως η λάθος προώθησή τους δεν τα έχει κάνει τόσο γνωστά, σε αντίθεση με άλλα που ενώ είναι μέτρια λόγω σωστής διαφήμισης είχαν καλύτερη τύχη(βλέπε Dreamfall, Scratches κ.α.).
Αλλά ας μείνουμε στο Keepsake. Το background έχει ως εξής: Αναλαμβάνουμε τον ρόλο της νεαρής Lydia που πάει να σπουδάσει μαγεία στην σχολή μαγείας στην κοιλάδα Dragonvale. Όμως όταν φτάνει εκεί δεν βρίσκει κανένα, ούτε καν την φίλη της Celeste, που θα έπρεπε να την περιμένει στην είσοδο της σχολής. Πού χαθηκαν όλοι;Γιατί;
Γραφικά το παιχνίδι είναι πολύ όμορφο, η σχολή είναι μαγευτική και τεράστια τουλάχιστον μέχρι να την συνηθήσει κανείς. Οι χώροι της σχολής είναι πολύ ωραίοι με χρώματα και φωτισμό που ταιριάζουν. Ηχητικά η μελωδία που παίζει σχεδόν καθόλη την διάρκεια του adventure είναι πολύ όμορφη και καθόλου βαρετή. Μόνο μειονέκτημα το αισχρό voice-acting της Celeste. Ακούγεται λες και βάλανε έναν άντρα να κάνει την φωνή της εντελώς αποτυχυμένα.
Οι πιο σπουδαίοι τομείς σε ένα adventure , για μένα είναι οι γρίφοι και η ιστορία που διηγείται. Σε αυτούς τους τομείς το συγκεκριμένο παίρνει άριστα. Οι γρίφοι και τα mini-games είναι πολλοί και με μεγάλη ποικιλία και το κυριότερο πρωτότυποι. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι.
Πάντως αν τα βρείτε σκούρα με κάποιον το παιχνίδι σας δίνει hints αν πατήσετε ένα κουμπί με ένα ερωτηματικό που υπάρχει στο interface.Αν δεν σας βοηθήσουν ιδιαίτερα τα hints αν to ξαναπατήσετε σας δίνει την δυνατότητα να σας λύσει τον γρίφο το παιχνίδι. Αν δεν είστε πάνω από ένα γρίφο και το πατήσετε σας λέει που να πάτε. Ακόμα επειδή για να γίνουν κάποιοι γρίφοι ή mini-games πρέπει να έχετε κάνει καποια πράγματα πρώτα, αν δεν τα έχετε κάνει πατώντας το hint button σας λέει πως δεν έχετε όλα όσα χρειάζεστε(ιδιαίτερα χρήσιμο αυτό). Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο ένα mini-game με την ονομασία Dragon's Lair. Σκέφτομαι να φτιάξω ένα applet με αυτό το παιχνιδάκι.
Το story πολύ καλό, σε κρατάει κολλημένο στο pc μέχρι τέλους.
Το παιχνιδάκι όπως είπα και πιο πάνω είναι διαμάντι. Λίγα λάθη, όπως το voice-acting και η λάθος προώθηση του δεν του επιτρέπουν να θεωρηθεί κλασικό. Παρόλ'αυτά είναι recommended για κάθε adventure fan.
Άντε να δούμε ποιό θα πάρει σειρά..... Σκέφτομαι να βάλω το Guildwars μήπως και το τερματίσω.Το πολύ πολύ να το εγκαταστήσω και να ασχοληθώ με τα άλλα δύο που έχω εγκαταστημένα(WBM και Warcraft Ι). Ή μήπως να λιώσω με Baldur's Gate 2; Το καλοκαίρι είναι εποχή για RPGs, αφού από όταν ήμουν φοιτητής, τότε είχα περισσότερο χρόνο.

Update: Ο κύβος ερρίφθη. Guild Wars, it is.

Ωραίες συζητήσεις!

Σάββατο απόγευμα και ο φίλος (και πρώην συμφοιτητής) Γιάννης με παίρνει τηλέφωνο για καφέ, μαζί με τον φίλο (και επίσης πρώην συμφοιτητή) Δημήτρη. Δεν είχα κανονίσει κάτι, είχα πάρει και την δόση από pc gaming εκείνη τη μερα, συν ότι είχαμε να τα πούμε και κανα μήνα δέχτηκα και κλέίσαμε ραντεβού σε μία ώρα στo Παλιό Φάληρο. Απο εκεί ήρθε ο Δημήτρης και μας πήρε με το καινούργιο του αυτοκίνητο (Ford focus, που επέμενε πως δεν είναι αμερικάνικο, αλλά μείγμα γερμανικού(σαλόνι) και γιαπωνέζικου(μηχανή)).
Για να μην πολυλογώ πήγαμε για καφέ και μετά για φαγητό. Οι συζητήσεις μας αρχικά ήταν οι κλασσικές για τα νέα του καθενός, ιστορίες από τη δουλειά, για αυτοκίνητα κλπ. Όταν πήγαμε για φαγητό ξεφύγαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για θέματα θρησκευτικά όπως αν υπάρχει Θεός, αν η βίβλος είναι αξιόλογο βιβλίο, για το Μέγα Κωνσταντίνο και τις συνόδους επί των ημερών του κλπ.
Αρχίζω να πιστεύω πως αυτή είναι η αγαπημένη μας συζήτηση αφού και την προηγούμενη φορά στην ίδια θεματολογία καταλήξαμε. Προσωπικά πάντως είναι από τις αγαπημένες μου. Περιέχουν αρκετό μυστήριο και είναι συζητήσεις που μπορεί να μην οδηγούν σχεδόν πάντα πουθενά, αλλά σε βάζουν τουλάχιστον σε μία φάση να επεξεργαστείς αυτά που ακούς και να τα αποδεχτείς ή , τις περισσότερες φορές, όχι. Μάλιστα το γεγονός πως σχεδόν όλα όσα συζητήσαμε δεν περιέχουν αποδείξεις ότι όντως είναι ορθά είναι φοβερό. Εγώ την όλη φάση την βρήκα, όπως και την προηγούμενη φορά, άκρως διασκεδαστική και αναμένω την επόμενη έξοδο.

Javatzis met Papo!

Εχθές γνώρισα τον Πάρι. Στα πλαίσια των προσπαθειών μου για αλλαγή επαγγελματικής στέγης (πως τα γράφω ο άτιμος), πέρασα από συνέντευξη στην εταιρία που δουλεύει. Προσωπικά εύχομαι να συνεργαστούμε κιόλας, αλλά μόνο και μόνο η γνωριμία, οι λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε , για τη δουλειά βεβαίως βεβαίως, με έκαναν πολύ χαρούμενο. Ο Πάρις έχει ένα από τα αγαπημένα μου weblogs με ενδιαφέροντα θέματα και αν και αντικοινωνικό ον χαίρομαι που γνώρισα τον άνθρωπο πίσω από το javapapo blog.
Respect @ papo!
Ελπίζω μόνο να μην έκανε πολύ αρνητική εντύπωση το πρισμένο μου μάγουλο. Ορκίζομαι πως δεν είναι από ξύλο αλλά από... δόντι ;)

Indiana Jones and the Emperor's Tomb

Τελείωσα εχθές το παραπάνω παιχνίδι. Με λίγα λόγια πάρα πολύ καλό. Ανώτερο από όσα Tomb Raider-clones (συμπεριλαμβανομένων και των Tomb Raider τίτλων) έχω παίξει. Με τον συγκεκριμένο ήρωα έχω παίξει και το Indiana Jones and the fate of Atlantis το οποίο θεωρώ ένα από τα καλύτερα adventures που έχουν βγει ποτέ(τέταρτο στην προσωπική μου λίστα). Το the Emperor's Tomb δεν είναι τόσο καλό. Απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί κλασικό.Αποτελεί όμως για το είδος του (action-adventure ) μιά πάρα πολύ καλή προσθήκη.
Γραφικά και ηχητικά το παιχνίδι είναι πολύ καλό. Δεν θα βρείτε τα γραφικά των πρόσφατων τίτλων , άλλωστε το παιχνίδι είναι 4 χρόνων πλέον. Περιέχει πολύ ωραία ζωντανά χρώματα.Οι πίστες είναι πολύ έξυπνα φωτισμένες και η κίνηση των χαρακτήρων είναι αρκετά ρεαλιστικη Το μόνο πρόβλημα είναι η κάμερα που όταν το ο ήρωας κολλάει στον τοίχο, αρκετές φορές μέσα στο παιχνίδι, αυτή πάει αυτόματα απέναντί του και δύσκολα μπορεί να γυρίσει ωστέ να δεις τι μπορεί να του έρθει από εκεί.
Όσον αφορά το gameplay οι πίστες είναι σχετικά εύκολες και πολλές είναι αρκετά μικρές. Το μόνο που μου την έσπασε είναι πως δεν μπορείς να κάνεις save στην μέση της πίστας αφού το παιχνίδι βγήκε και σε κονσόλες και άρα ακολουθεί αυτό το σύστημα save. Το παιχνίδι αποτελείται από 10 ενότητες με 5-6 πίστες η κάθεμία. Αυτό συνεπάγεται πολλά άλματα, κλωτσομπουνίδια και πυροβολισμούς. Δεν θα μπορούσε βέβαια το παιχνίδι να μην περιέχει το θρυλικό μαστίγιο του Indy καθως και μία αναφορά στην φοβία του στα φίδια.
Επόμενο παιχνίδι στην θέση του Indy το adventure Keepsake

4 Ιουλίου

Πριν 3 χρόνια ακριβώς ένα θαύμα έγινε στην Πορτογαλία. Η εθνική ομάδα κατέκτησε τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης κάνοντας ίσως την πιο μεγάλη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Μία εθνική ομάδα που μέχρι τότε το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να προκριθεί στα τελικά του Euro του 1980 και στο Μουντιάλ του 1994. Μία εθνική που το πρωτάθλημά της είναι ακόμα και σήμερα ισάξιο των πρωταθλημάτων των αφρικανικών χωρών, αφού αυτοί που το διοικούν δεν επενδύουν αλλά κοιτάνε να αρπάξουν απο αυτό, ό,τι έχει μείνει. Πόσα πρωταθλήματα πριν 10 χρόνια ήταν χειρότερα του ελληνικού και όμως τώρα είναι ανώτερα(πορτογαλικό, τούρκικο κλπ) ; Πόσες ομάδες πριν 10 χρόνια ήταν ισάξιες των ελληνικών και τώρα έχουν κατακτήσει μέχρι και κύπελλο UEFA (Πόρτο, Σεβίλλη κλπ); Γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα τους;
Το Euro της Πορτογαλίας έδειξε πως εάν δουλέψουμε ομαδικά με μυαλό και τακτική, μπορούμε να πετύχουμε πολλά, να κάνουμε <<θαύματα>>.

Είδηση για κάψιμο!

Επιτέλους κάποιος δημοσιογράφος αντέδρασε. Η Mika Brzezinski δεν δέχτηκε να παρουσιάσει σαν είδηση την αποφυλάκιση της δεσποινίδας Hilton, θεωρώντας την , πολύ σωστά,σαν ηλίθια είδηση. Στην αρχή προσπαθεί να κάψει τις σελίδες τις σκίζει και μετά πετά τις υπόλοιπες στον καταστροφέα εγγράφων.
Για όνομα του Θεού!!!! Η τηλεόραση παγκοσμίως έχει γίνει ένας μεγάλος σκουπιδοντενεκές. Ασχολούνται με βλακείες για να ασχοληθεί και ο κόσμος με αυτές και όχι με σοβαρότερα θέματα. Είναι δυνατόν να ασχολούνται με ένα άτομο που είναι διάσημο γιατί δεν κάνει τίποτα στη ζωή του; Ακόμα και στην χώρα μας γίνεται αυτό. Το κακό είναι ότι ο κόσμος τσιμπάει. Το δελτίο γνωστού τηλεοπτικού σταθμού βγαίνει πρώτο το Σαββατοκύριακο γιατί μιλάει μόνο για διάσημους.
Αντιδράσεις σαν της παραπάνω δημοσιογράφου είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες, είναι αναγκαίες μήπως και ξυπνήσει ο κόσμος, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει απίστευτο

World Basketball Manager

Σήμερα απέγκατέστησα το "Dungeon Runners", αφού έτσι και αλλιώς παίζω ένα action παιχνίδι αυτή την εποχή. Στην θέση του εγκατέστησα το ελληνικό παιχνίδι "World Basketball Manager" της MetaFin που μετονομάστηκε σε Icehole games.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι το εγκατέστησα περισσότερο επηρεασμένος από την εποχή μεταγραφολογίας που περνάμε. Ο τίτλος αυτός θεωρούταν πριν δύο-τρία χρόνια ο καλύτερος στην κατηγορία του στον κόσμο. Μάλιστα έχει κυκλοφορήσει ένα patch που αντικαθιστά τα φανταστικά ονόματα με τα αυθεντικά.
Ακόμα έχει κυκλοφορήσει από την icehole games το "World Basketball Manager 2007" που από ότι λένε στο site έχουν αρκετές βελτιώσεις σε σχέση με το παλιό. Αν μου αρέσει το άλλο μπορεί να πάω να το αγοράσω και αυτό. Οι τύποι της icehole δεν σταματάνε εδώ καθώς ετοιμάζουν και το "Us and Them".

Α ρε μυαλά που μας κυβερνάνε!!!

Εχθές και σήμερα οι δημόσιοι υπάλληλοι δούλευαν μέχρι τις 12 το μεσημέρι. Το μέτρο αυτό έγινε για να μειωθεί η κατανάλωση του ρεύματος. Η κατανάλωση βέβαια όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά έφτασε σε σημείο ρεκόρ.
Λέω λοιπόν εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό: Έστω μία αίθουσα σε μία δημόσια επιχείρηση.Υποτιθείστο, που έλεγε και ένας μαθηματικός στο λύκειο, ότι απασχολεί 15 άτομα. Για να δροσίσει ο χώρος να απαιτούνται 5-6 airconditions. Αν αυτά τα 15 άτομα σχολάσουν στις 12 και πάει ο καθένας σπίτι του, τι θα κάνει; Θα ανοίξει το κλιματιστικό του! Άρα κλείνουμε, αν κλείνουν, τα 6 για να ανοίξουν 15.
Τωρα αν ρωτήσουμε ένα παδί του δημοτικού σε ποιά περίπτωση καταναλώνεται περισσότερη ενέργεια, θα πει στην δεύτερη, βεβαίως βεβαίως. Εξού και το χθεσινό ρεκόρ κατανάλωσης. Τα τζιμάνια όμως, που κυβερνούν αυτό τον τόπο έχουν άλλη άποψη. Εκτός αν πατάνε στον καύσωνα για άλλους σκοπούς...

Πω πω ζέστη!

Βγήκα πριν 1 ώρα από το κτήριο που δουλεύω για να πάρω φαγητό. Λοιπόν, ή κάθομαι πολύ κοντά στο aircondition ή είχε γύρω στους 40 βαθμούς υπό σκιά! Έλεος, 4 η ώρα το απόγευμα;Ένιωθα το δέρμα μου να καίγεται και ας μην το έβλεπε ο ήλιος! Δηλαδή πόσο είχε φτάσει το δύωρο 12-2;
Στο meteo.gr λέει ότι το βράδυ θα έχει 36 βαθμούς στο κλεινόν άστυ. Ετοιμαστείτε για καυτή νύχτα ;)

Συναυλία στο Λυκαβηττό- Παρελκόμενα!

Η χθεσινή συναυλία στον Λυκαβηττό ήταν φοβερή. Η Dolores O'Riordan ήταν απλά απίστευτη. Η ενέργεια που βγάζει στη σκηνή είναι αστύρευτη και μιλάμε για μία γυναίκα 36 χρονών, που έχει γεννήσει(αν και δεν φαίνεται) 2 ή 3 παιδιά. Εγώ είμαι 10 χρόνια μικρότερος και βαριόμουν να σηκωθώ από την θέση μου για να πλησιάσω την σκηνή και αυτή δεν σταμάτησε να κουνιέται για 90 λεπτά. Τραγούδησε, χόρεψε, έπαιξε κιθάρα και φλογέρα(!!!).
Ξεκινώντας απ'την αρχή πρέπει να ομολογήσω ότι το πιο δύσκολο χθες ήταν το ανέβασμα στον λόφο του Λυκαβηττού. Φτάνοντας έξω από το θέατρο έσταζα από τον ιδρώτα...Οι πόρτες άνοιξαν στις 20:20 και αφού πιάσαμε καλές θέσεις περιμέναμε την έναρξη. Γύρω στις 21:00 μας λύθηκε η απορία γιατί κανείς δεν ήξερε ποιοι θα είναι το support group της συναυλίας, κρίμα γιατί κάπου είδα ένα από τα μέλη των C-Real(δυστυχώς όχι την τραγουδίστρια). Δύο τύποι με κιθάρες και μία κοπέλα με αρμόνιο αφού μας συστήθηκαν ως Palindromes προσπάθησαν, επί 40', να μας κοιμήσουν, δεν ξέρω γιατί, με τα τραγούδια τους. Στις 22:00, μπήκε η Dolores και έγινε χαμός. Άνοιξε το πρόγραμμα της, με το "Zombie", ποιό άλλο. Κάτι μου λέει πως κάθε συναυλία της μέχρι να σταματήσει θα αρχίζει με το συγκεκριμένο τραγούδι...3ο στη σειρά είπε το αγαπημένο μου "Animal Instict".Γενικά είπε όλα τα καινούργια της, ξεχωρίζω τα"Ordinary Day""When we were young" και ίσως το "Angel Fire", και όλες τις μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος.
Μου έκαναν εντύπωση αρκετά πράγματα. Πρώτα απ'όλα στο λοφάκι δίπλα από το θέατρο είχε μαζευτεί πολύς κόσμος (τζαμπατζήδες) και όχι μόνο δεν την πείραξε αλλά το διασκέδαζε και τους ευχαριστούσε που ήρθανε, όπως και εμάς άλλωστε. Επίσης σε κάθε παλιό τραγούδι τα κινητά και οι ψηφιακές παίρναν φωτιά. Τέλος , η φωνή της Dolores. Τι να πω, απλά απίστευτη.
Ακολουθούν photos από την συναυλία. Η ποιότητα τους πέφτει μαζί με την νύχτα. Α, ρε k750i τι μου 'κανες


Ο κόσμος μπαίνει στη συναυλία



Οι Palindromes και τα νανουρίσματα...


Η Dolores εν δράσει(1)


Η Dolores εν δράσει(2)

Το πήρα!!!!!!!!!!!!!

Η Dolores O'Riordan στην Ελλάδα

Έρχεται στην Ελλάδα η Ιρλανδή ΦΩ-ΝΑ-ΡΑ των, από ότι ακούγεται διαλυμένων, Cranberries. Η Dolores O'Riordan αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα και το world tour για την προώθηση της δουλειάς της περιλαμβάνει και την χώρα μας. Σήμερα θα έχει συναυλία στην Θεσσαλονίκη στην Μονή Λαζαριστών και μεθαύριο στην Αθήνα στο θέατρο του Λυκαβηττού.
Εγώ σήμερα μετά τη δουλειά πάω να αγοράσω εισητήριο για την δεύτερη συναυλία, και είμαι ενθουσιασμένος. Θα αγόραζα νωρίτερα αλλά άλλες υποχρεώσεις δεν με άφησαν, συν το ότι έπαιξε και το γεγονός να μην πάω καθόλου.
Οι Cranberries είναι από τα αγαπημένα μου rock συγκροτήματα, και σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε η φωνή της παραπάνω κοπελιάς. Τραγούδια όπως τα "Zombies"(respect), "Linger", "Salvation" γέμιζαν γήπεδα την προηγούμενη δεκαετία. Προσωπικό αγαπημένο τραγούδι είναι το "Animal Instinct". Η Dolores εκτός από τα πολύ καλά καινούργια τραγούδια της θα ερμηνεύσει και κάποια απο τα καλύτερα των Cranberries.
Όμως είμαι ενθουσιασμένος για ένα ακόμα λόγο. Η εν λόγω συναυλία, αν παρευρεθώ, θα είναι η πρώτη συναυλία ξένου καλλιτέχνη που θα έχω πάει. Στα 26 μου, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η συναυλία ξεκινά στις 20:00 το Σάββατο. Όσοι πιστοί προσέλθετε....

Έχω Joost invitations

Πρόσφατα μου ήρθε το πολυπόθητο invitation για το Joost!!!!!!Αν θέλετε και εσείς invitation για να δείτε περί τίνος πρόκειται, κάντε ένα comment σε αυτό το post και δώστε το e-mail σας, εκτός αν μπορώ να το βρω από το προφίλ σας.
Θα σχολιάσω στο μέλλον το πρόγραμμα, δεν έχω προλάβει να το δοκιμάσω αρκετά...

Southpark returns! +Μία απορία

Είναι άνοιξη του 2004 και εγώ φοιτητής στο 7ο εξάμηνο Πληροφορικής και Τεχνολογίας Η/Υ στο ΤΕΙ Λαμίας. Σε ένα μάθημα( Τεχνολογίες διαδικτύου) της κατεύθυνσης την οποία ακολουθούσα, ο καθηγητής μας χωρίζει σε ζευγάρια και μας ζητά να κάνουμε εργασίες από τις οποίες θα πάρουμε και βαθμό για το μάθημα. Εγώ και το άλλο παιδί αποφασίζουμε να πάρουμε το θέμα για τα applets. Η εργασία έχει θεωρητικό κομμάτι, αλλά και πρακτικό στο οποίο πρέπει να φτιάξουμε ένα applet. Τρελαμένος εγώ με τα παιχνίδια, προτείνω να φτιάξουμε ένα. Ο άλλος μου λέει πως δεν έχει ιδέα από Java. Εγώ είχα κάνει κάτι εισαγωγικά μόνος μου αφού στο ΤΕΙ δεν διδασκόμασταν Java. Αφού πέρνουμε την έγκριση και από τον καθηγητή, μη μας πει κανένα κουφό στο τέλος, αρχίσαμε να προτείνουμε ιδέες. Εγώ πρότεινα ένα applet τύπου Sheep, είχα δει και κάτι flashάκια, και αφού και ο άλλος πείστηκε άρχισα να το κατασκευάζω. Μία εβδομάδα πριν το παρουσιάσουμε το έδειξα και στο άλλο παιδί και έιχε την φαεινή ιδέα να αλλάξουμε τα πρόβατα που είχα βάλει εγώ, με χαρακτήρες του Southpark. Μετά από κάποιες αλλάγές στον κώδικα γεννήθηκε το Southpark . O κώδικας της εφαρμογής εδώ (αφού μπείτε στη σελιδα δεξί κλικ και Save Link as στο rar αρχείο). Σκοπός του παιχνιδιού δεν είναι να βάλετε τους χαρακτήρες μέσα στο σχολείο αλλά να περάσουν από το κενό στον τοίχο
Αυτό το applet θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου αφού είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια μου στον κόσμο των applet αλλά και της Java γενικότερα. Δεν είναι κάτι αξιόλογο. Ούτε τότε ήταν. Η έλλειψη animation(φοβού τα threads...), το γεγονός ότι όλο το παιχνίδι βρίσκεται σε μία κλάση, οι ελλειπείς έλεγχοι που σαν αποτέλεσμα έχει κάποιοι από τους χαρακτήρες να πηδούν πάνω από την άκρη του τοίχου (λογω διαφοράς ύψους μεταξύ τους) και οι κοινές ατάκες ανεξάρτήτως χαρακτήρα το ρίχνουν πολύ. Θυμάμαι όταν κόντευα να τελειώσω, είχα γράψει στο όνομα μίας κλάσης το πρώτο γράμμα με μικρό και ο compiler δεν το χτύπαγε σαν λάθος αλλά δεν φόρτωνε τίποτα. Είχα χάσει δύο σαββατοκύριακα ψάχνωντας να δω τι φταίει δεν ήξερα και τόσο καλά Java τότε. Περιττό να πω για τις φωνές χαράς όταν το βρήκα.
Παρόλα αυτά έχω μία ΑΠΟΡΙΑ που όσοι ξέρουν ας βοηθήσουν. Στο αρχείο με τον κώδικα στο φάκελο pics δύο εικόνες οι wining και field είναι τύπου .JPG και όχι .jpg. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην τις φορτώνει το applet. Το περίεργο είναι ότι τοπικά τρέχει μια χαρά αλλά όταν το φορτώνω στο Internet.... Αν είναι λόγω case sensitive, τότε γιατί τοπικά τρέχει μια χαρά;
Επειδή πρόσφατα είδα το λάθος και το έλυσα μετονομάζοντας τις εικόνες, μου γεννήθηκε η ιδέα να το ξαναφτιάξω. Με αρκετό refactoring και νέα στοιχεία θα:
*Είναι τύπου JApplet για παραπάνω λειτουργικότητα

*Έχει animation

*Έχει εισαγωγική οθόνη

*3-4 πίστες

Έχω ενθουσιαστεί τόσο πολύ που σκέφτηκα να φτιάξω μέχρι και trailer αρκεί να σκεφτώ κάτι χιουμοριστικό.

Ο καλύτερος τελικός

Εισαγωγικά να πω ότι στο μπάσκετ υποστηρίζω την ομάδα του ΠΑΟΚ. Όμως προχθές έγινε ένα από τα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια που έχω δει ποτέ.
Το παιχνίδι δεν ήταν ποτέ σίγουρο προς την μία ή την άλλη πλευρά. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 7 πόντους δεν μπόρεσε να τελειώσει το παιχνίδι.
Είναι φοβερό το σασπένς που είχε το παιχνίδι χωρίς οι δύο ομάδες να παίξουν καλαπληκτικό μπάσκετ. Γιατί ούτε ο Παναθηναϊκός επαιξε καλά, με τα άπειρα χαμένα τρίποντα και την επιμονή του σε αυτά, ούτε και ο Ολυμπιακός με 10 στο σύνολο χαμένες βολές, και καμιά 10ριά χαμένα ριμπάουντ στην άμυνά του. Πάντως όσοι είδαν το παιχνίδι δεν ήθελαν να τελειώσει.
Ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα πολύ καλό πρόσωπο. Μία ομάδα που πελαγοδρομούσε σε όλη τη σεζόν, δείχνει αρκετά βελτιωμένη στους τελικούς. Στο προχθεσινό παιχνίδι αν και δεν είχε σε καλή βραδιά τον Ματσιγιάουσκας, τον Σχορτσιανίτη στον πάγκο και τον Άκερ στον κόσμο του, κόντεψε να πετύχει την νίκη της δεκαετίας. Κατα τη γνώμη μου θα μπορούσε να έχει τελειώσει το συγκεκριμένο παιχνίδι αρκετά νωρίς, αν δεν είχε τόσα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ.
Ο Παναθηναϊκός αντίθετα, παρουσιάζεται χωρίς καθαρό μυαλό και κουρασμένος στους τελικούς. Μέχρι τώρα αποδείχθηκε ότι δεν χρειάστηκε να φουλάρει για να φτάσει εδώ. Στο προχθεσινό παιχνίδι είχε δύο παίκτες μόνο σε καλή μέρα. Τον Τομάσεβιτς και τον Μπατίστ. Και όμως κέρδισε. Βέβαια ήταν τυχερός. Ειδικά στο τρίποντο του Μπατίστ τι να πει κανείς....
Πιστεύω πως εάν ο Παναθηναϊκός δεν παίξει πολύ καλά στο ΣΕΦ ώστε να κερδίσει, ο Ολυμπιακός θα μπορέσει στο επόμενο ματς του ΟΑΚΑ να πάρει τον τίτλο. Σκέφτομαι να το παίξω και στο στοιχημα....
Λίγα λόγια για τον άνθρωπο που τελικά καθόρισε τον νικητή, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Αν και δεν έπαιξε καλά, σε δύο (τρεις μαζί με το φάουλ) φάσεις έδωσε την νίκη στην ομάδα του, αποδεικνύοντας οτι είναι μεγάλος παίκτης. Χαίρομαι που ο καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη είναι Έλληνας.

RealMyst

Σε αυτό το post θα γράψω για ένα από τα τρία καλύτερα adventures games που έχω παίξει στη ζωή μου. Μιλάω για το RealMyst, τα άλλα δύο είναι το Longest Journey και το Escape from Monkey Island. Μη με ρωτήσει κανείς πιο από τα τρία θεωρώ το καλύτερο,ούτε να τα βάλω σε μιά σειρά ,αφού και τα τρία είναι κορυφαία. Το review αυτό το κάνω γιατί από την στιγμή που έπαιξα το παιχνίδι, πριν 4- 5 χρόνια, ήθελα να γράψω κάτι για αυτό,είτε την λύση, είτε ένα review.
Το RealMyst είναι η διασκευή του πρωτότυπου Myst και βγήκε στα ράφια των καταστημάτων το 2000. Το παιχνίδι χρησιμοποιούσε την μηχανή γραφικών του Quake2 , δημιουργώντας ένα first person adventure πλήρως 3D. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνολογία, ο κόσμος του παιχνιδιού ζωντάνευε αλλά και όμόρφυνε σε σχέση με το πρωτότυπο. Όμολογώ ότι δεν έχω παίξει το πρωτότυπο Myst, μου εχουν πει ότι υπερτερούσε από το remake σε άποψη ατμόσφαιρας, αλλά όταν έπαιξα το RealMyst μου την έσπαγαν αφάνταστα τα first person adventures επειδή μοιάζαν σαν slideshows . Αντίθετα στο συγκεκριμένο game η ύπαρξη του 3D κόσμου αλλά και το γεγονός ότι μάθαίνεις σιγά σιγά την ιστορία με τράβηξαν αμέσως. Εντύπωση μου είχε κάνει η αλλαγή καιρικών συνθηκών, δηλαδή έβρεχε και σταματούσε, ξημέρωνε-βράδιαζε κα αρκετά πρωτοποριακά για την εποχή
Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι πολύ έξυπνοι και πρωτότυποι. Το δωμάτιο της βιβλιοθήκης στο κεντρικό νησί δίνει όλα σχεδόν τα στοιχεία που χρειάζονται για την ολοκλήρωση της περιπέτειας. Ακόμα περιέχει κείμενα για να καταλάβει ο παίκτης την μυστηριώδη ιστορία του παιχνιδιού.
Η ιστορία είναι καταπληκτική γεμάτη μυστήριο. Το φοβερό είναι ότι την καταλαβαίνει κανείς πλήρως μόνο προς το τέλος του παιχνιδιού. Βέβαια το παιχνίδι αφήνει πολλά πράγματα χωρίς εξήγηση που είτε εξηγούνται είτε όχι στα sequels της σειράς. Η ιστορία ξεκινάει με τον ήρωα ο οποίος πέφτοντας στο κενό (γιατί αραγε;)βρίσκει ένα βιβλίο που τον τηλεμεταφέρει στο κεντρικό νησί του παιχνιδιού. Εξερευνώντας το νησί βρίσκει ην βιβλιοθήκη και μαθαίνει τί πρέπει να κάνει καθώς και κομμάτια από την ιστορία.... Δεν γράφω κάτι παραπάνω για να μην χαλάσω την έκπληξη σε όποιον θελήσει να το παίξει.
Δεν είναι τυχαίο που το πρωτότυπο θεωρείται ο ιδρυτής του είδους των first person adventures και όλα τα παιχνίδια του είδους προσπάθησαν να του μοιάσουν. Το γιατί φαίνεται και σε αυτό το παιχνίδι.Παρόλο που η σειρά είχε άλλες 3 συνέχειες (5 μαζί με το URU και το MystOnline), κανένα άλλο της σειράς δεν με εντυπωσίασε τόσο. Προσωπικά το τερμάτισα σε ένα Σ/Κ και χωρίς να δω καθόλου λύση, ίσως και για αυτό να εντυπωσιάστηκα τόσο.
Τελειώνοντας, το προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο των adventures, που δεν το έχει παίξει ακόμα.

Είναι οριστικό: Είμαι γκαντέμης

Η προϊστορία
Πριν από καιρό είχα βρει στο Internet για το Joost. Τζάμπα δορυφορική τηλεόραση, από τους δημιουργούς των Skype και Kazaa. Πολύ καλή φάση. Έκανα subscribe αμέσως και άρχισα να ψάχνω για invitation. Για όσους δεν ξέρουν τα invitations είναι προσκλήσεις από όσους είναι ήδη χρήστες, για να δεις την beta έκδοση του Joost .
Κάθε μέρα κοίταγα το mail μου μέχρι να μου στείλει κάποιος από όσους το ζήτησα...
Το γεγονός
Σήμερα το πρωί μου ήρθε επιτέλους το πολυπόθητο invitation. Το ανοίγω και άθελα μου πατάω κάποιο link.Και τότε βγαίνει σελίδα με το κειμενάκι της παρακάτω εικόνας.


Ε, όχι ρε γ@μώ την γκαντεμιά μου. Από όλα τα links του e-mail βρήκα να πατήσω το Unsubscribe, άντε πάλι από την αρχή δηλαδή.
Βέβαια, έστειλα mail στο customer support, αλλά πρέπει να έχουνε κάμποση δουλειά και θα περιμένω αρκετό καιρό. Άλλη ιδεα θα ήταν να κάνω με άλλο mail subscribe αλλά πάλι να ζητήσω invitation, αλλά υπολογίζω πως θα περιμένω το ελάχιστο δύο εβδομάδες. Ευτυχώς έχω κάνει request για invitations και από αλλού αλλά το πότε θα μου απαντήσουνε είναι μια πολύ καλή ερώτηση.
Τελειώνοντας να δηλώσω, για έμφαση, ότι αισθάνομαι ποοοολύ γκαντέμης

Πόνος στη μέση

Το Σάββατο το πρωί πήγα με την αδερφή μου και ένα φίλο να αγοράσω ποδήλατο γυμναστικής. Διότι είπα: "Νους υγιής εν σώματι υγιή","Για σένα νοιάσου και γυμνάσου" κλπ. 30 κιλά, το άτιμο. Αυτοκίνητο δεν υπήρχε διαθέσιμο. Ε, τι ήθελα να το παίξω παλικάρι. Το σήκωσα, με τα καλογυμνασμένα και γεμάτα μύες χέρια μου (ακούω γέλια ή μου φαίνεται), και το πήγα 5 μέτρα. Το κακό είχε πλέον γίνει. Με έπιασε ένας πόνος στη μέση και δεν λέει να με αφήσει από τότε. Ευτυχώς το υπόλοιπο κουβάλημα το έκανε ο φίλος. Άτιμη αγυμνασιά!
Το θετικό είναι ότι κάθε μέρα πονάω και λιγότερο. Ήλπιζα βέβαια να μου έχει περάσει ο πόνος μέχρι σήμερα, αλλά διαψεύθηκα.Δεν πειράζει, υπομονή. Τι διάβολο, επιδημία έχει πέσει;

Πέθανε ο Σωτήρης Μουστάκας

Πέθανε σήμερα ο τελευταίος, για μένα, μεγάλος ηθοποιός. Ο Σωτήρης Μουστάκας, κυπριακής καταγωγής άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα το πρωί.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το τελευταίο <<ιερό τέρας>> του ελληνικού θεάτρου. Σαν αξία, τον θεωρώ ισάξιο του Ηλιόπουλου, του Κωσταντάρα, του Σταυρίδη καθώς και άλλων κορυφαίων Ελλήνων ηθοποιών που αν ζούσαν στην Αμερική θα είχαν από μία ντουζίνα Oscar έκαστος. Άλλωστε ο Μουστάκας ήταν από τους λίγους Έλληνες που έχουν μία υποψηφιότητα για oscar β΄αντρικού ρόλου για τον ρόλο του στην ταινία "Ζορμπάς".
Ταλαιπωρούνταν από καρκίνο στον προστάτη τα τελευταία χρόνια. Ας είναι ελάφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

Φάρσα το ολλανδικό reality

Φάρσα τελικά αποδείχθηκε το ολλανδικό reality με τους νεφροπαθείς . Το ολλανδικό δίκτυο ήθελε απλά να καταδείξει το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στην Ολλανδία, και όχι μόνο. Αρκετά έξυπνο και πρωτότυπο.
Πάντως όπως είχα γράψει και στο post για το θέμα αυτό, ακόμα πιστεύω πως στο μέλλον θα γίνουν πραγματικότητα ένα show παρόμοιο αλλά και πολύ χειρότερο. Όταν βλέπεις πως υπάρχουν άνθρωποι που ξεφτιλίζονται τρώγοντας σκουλήκια για τα λεφτά δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις που οδηγούνται τα πράγματα...

Για την Αμαλία (2)

Ντρέπομαι. Ντρέπομαι γιατί την ιστορία της Αμαλίας την έμαθα μόλις εχθές το μεσημέρι από φιλικά προσκείμενο blog. Μεχρι το βράδυ είχα διαβάσει μεγάλο μέρος απο το blog της και είχα μάθει για την κινητοποίηση της ελληνικής blogόσφαιρας σήμερα.Βέβαια τον τελευταίο καιρό βλέπω σπάνια ειδήσεις αλλά αυτό υποθέτω πως δεν με δικαιολογεί...
Ευχαρίστησα το Θεό που το έμαθα έστω και τελευταία στιγμή ώστε να συμμετάσχω και εγώ στην όλη διαδικασία.Γιατί, όπως όλους μας, με άγγιξεη ιστορία της.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει και ας μην ξεχάσουμε ποτέ την δύναμη και τον αγώνα αυτής της κοπέλας. Μακάρι να πετύχουμε κάτι καλό. Και μακάρι το θέμα να πάρει τις διαστάσεις που πρέπει και να προβληθεί κατάλληλα απο τα ΜΜΕ.
Είναι εντυπωσιακή η ανταπόκριση της ελληνικής blogόσφαιρας. Σίγουρα θα γίνει χαμός και με τα e-mail διαμαρτυρίας στους εθνοπατέρες(πανάθεμα τους). Άντε να δούμε.

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
  

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

Show must go on

Προχθές το βράδυ κάθησα να δω ειδήσεις. Μετά το ρεπορτάζ για τα αδικοχαμένα παιδιά στο Λούσιο, η πιο ενδιαφέρουσα είδηση ήταν αυτή με το reality στην Ολλανδία που χαρίζει στον νικητή νεφροπαθή μία μεταμόσχευση νεφρού (για όποιον δεν ξέρει ας δει εδώ ). Σάλος,λέει, έχει προκληθεί σε όλο τον κόσμο για αυτήν την εκπομπή. Αναρωτιέμαι γιατί;
Εταιρία παραγωγής στη συγκεκριμένη εκπομπή είναι η Endemol η οποία ξεκίνησε τα reality με την δημιουργία του πασίγνωστου, ακόμα και στην χώρα μας, "Big Brother". Η ιδέα να κλέισεις σε ένα σπίτι δέκα-δώδεκα άτομα και να τα παρακολουθείς όλη μέρα ήταν αρκετά χρυσοφόρα για την εν λόγω εταιρία. Θα θυμάστε βέβαια ότι όταν ήρθε το πρώτο reality στην Ελλάδα νομίζω στον ANT1, υπήρξαν κάποιοι που δεν ήταν υπέρ της δημιουργίας ενός τέτοιου show. Πρώτα από όλους τα υπόλοιπα κανάλια, που πολυ σωστά κατά την γνώμη μου, έλεγαν ότι βλάπτει την ανθρώπινη αξιοπρέπια. Βέβαια η ειρωνία είναι ότι μετά την επιτυχία που γνώρισε τα κανάλια αναθεώρησαν και έβαλαν παρόμοιες εκπομπές στα προγράμματά τους. Ο κόσμος έδωσε υψηλή τηλεθέαση σε αυτό όπως και σε άλλα παρόμοια show, λόγω της περιέργειας που μας διακατέχει σαν είδος. Όλοι μας είτε είμαστε υπέρ ή κατά αυτού του είδους show έχουμε δει έστω και μία σκηνη από αυτό. Άλλοι συνέχισαν να το βλέπουν σαν τρελοί και άλλοι κατάλαβαν ότι πρόκειται για μία εκπομπή που θίγει την ανθρώπινη υπόσταση συν ότι ρίχνει το όποιο επίπεδο της ελληνικής TV και οπότε δεν το ξαναείδαν. Όπως μπορεί να καταλάβει όποιος διαβάσει τα παραπάνω η αφεντιά μου ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.Το κακό όμως έγινε. Πλέον ξέρουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα πέσουν πολύ χαμηλά για τα λεφτά. Ακόμα και στον πάτο.
Όμως το μάτι του ανθρώπου είναι αδηφάγο,δεν χορταίνει ποτέ. Ό,τι και να του δώσεις θέλει και άλλο... Έτσι γρήγορα ξεπεράστηκε και αυτή η μόδα. Οπότε ήρθε η ώρα για την εξέλιξη του show, γιατί αυτή είναι η εξέλιξη, να επωφεληθούμε τον ανθρώπινο πόνο. Ποιός αμφιβάλλει ότι την Παρασκευή το βράδυ όλη η Ολλανδία θα δει την εκπομπή;Ποίος αμφιβάλλει ότι θα γίνουν παρόμοια show από την Endemol και σε άλλες χώρες; Ή ότι σε 5-10 χρόνια, ίσως και πιο νωρίς, θα έρθει και στην Ελλάδα;
Θυμάμαι πέρσυ το καλοκαίρι είχα δει μία κινέζικη ταινία ε.φ., στην οποία στέλνανε σε μία μεγάλη περιοχή ή νησί μία μεγάλη ομάδα παιδιών και νικητής ήταν αυτός που θα έμενε ζωντανός αφού αλληλοσκοτώνονταν μεταξύ τους. Εννοείται ότι το όλο εγχείρημα είχε τηλεοπτική κάλυψη. Αλήθεια πόσο μακριά βρισκόμαστε πλέον από την πραγματοποίηση αυτού του σεναρίου;